Όλο και πιο συχνά συμβαίνει στις μέρες μας να βλέπεις πολιτικούς να σκέφτονται περισσότερο για τις επικείμενες εκλογές και λιγότερο για τα προβλήματα του απλού κόσμου. Η μεγάλη μερίδα των πολιτών ζει με την αγωνία για το μέλλον, για την εργασία, την επιχείρηση, την επιβίωση της ίδιας της οικογένειας.
Κουρασμένος ο κόσμος από τα, για δεκαετίες, παιχνίδια εξουσίας κλείνει τα αυτιά σε αυτόκλητους μεσσίες που επιμένουν στα παλιά και που με συνταγές του παρελθόντος ρήμαξαν τη ζωή μας. Πλήρης απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών είναι ό,τι διαπιστώνεται στη χώρα της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Δεκαοκτώ μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές άρχισαν να τρέχουν οι επίδοξοι υποψήφιοι. Υποψήφιοι στο κυνήγι του παχυλού μισθού του βουλευτή, όπως και του παχυλού εφάπαξ στην αφυπηρέτηση, συν φυσικά και την αδρή σύνταξη από τα 60 τους χρόνια. Εφόδια άραγε για την «Αθανασία»; Όλα είναι πιθανά στη γη της υπερβολής. Τα οικονομικά οφέλη που εποφθαλμιούν μεταφράζονται από πολλούς τυχοδιώκτες της πολιτικής σε ΟΡΑΜΑ προς όφελος της φτωχολογιάς, που εν μέσω ανέχειας αναζητεί και το τελευταίο Σεντ για να τα φέρει βόλτα.
Αλήθεια ποιο αναλογικό σύστημα συντάξεων υπολογίζει για μισή θητεία, δυόμισι μόνο χρόνων, ενός βουλευτή, ενός υπουργού, ενός δημάρχου, το λιγότερο 1500 ευρώ (δεύτερη, τρίτη ή τέταρτη) σύνταξη, ενώ για τους εργαζόμενους στα πιο κουραστικά και επικίνδυνα επαγγέλματα ( κτίστες, καλουψήδες, σιδεράδες, γεωργούς, και τόσα άλλα) δίνει συντάξεις μετά από 35 και 40 χρόνια σκληρής δουλειάς, 400, 500 και 600 ευρώ;
Η «μεγαλοψυχία» των κομματικών ηγεσιών σκαρφίζεται διαμαρτυρίες για τις χαμηλές συντάξεις της μεγαλύτερης μερίδας του λαού όποτε πλησιάζουν εκλογές. Οι ίδιες οι ηγεσίες και οι αυλικοί τους, κλειστοί σε κλιματιζόμενα δωμάτια χλευάζουν στην πραγματικότητα τη φτώχεια της πλειοψηφίας, αρκούμενοι σε θεατρινίστικους σχεδιασμούς στήριξης των χαμηλοσυνταξιούχων. Ενδεχομένως να προτιμούν τον κόσμο να πεινά για να είναι εύκολη η υφαρπαγή της ψήφου του!
