«Δεν θα κάνω μια κυβέρνηση που θα βάλω και αριστερούς, και κυνηγούς και Οικολόγους, όλοι αυτοί που δεν έχουν κάτι το κοινό». Τάδε έφη-σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Φιλελεύθερος (24/12) ο υποψήφιος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, ή αλλιώς ΑΝ σύμφωνα με το εκλογικό του λογότυπο.
Κρατώ την ορθογραφία του κειμένου στην εφημερίδα και μένω με την απορία γιατί χρησιμοποιήθηκε το κεφαλαίο όμικρον για την περίπτωση των οικολόγων; Το ρηθέν αφορά συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους ή γενικά ομάδες από τον πληθυσμό;
Έχω ακόμα μια απορία. Διότι κατανοώ μεν την προσπάθεια του κ. Νεοφύτου να αποδομήσει τον αντίπαλο του υποψήφιο κ. Χριστοδουλίδη οποίος ομιλεί για κυβέρνηση προσωπικοτήτων από όλους τους κομματικούς χώρους – και πέραν αυτών ακόμα – αλλά δεν ήταν αυτός ο ίδιος ο ΑΝ ο οποίος καλοδέχθηκε μια παρόμοια πρόταση περί «κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας» από τον κ. Καρογιάν προ ολίγων μηνών; Τόσο γρήγορα ξέχασε τι έλεγε τότε (4/3/22); «Προσπαθούμε να κτίσουμε γέφυρες συνεργασίας για το καλό του τόπου», δήλωσε ο ΑΝ μετά τη συνάντηση του με τον Μ. Κάρογιαν.
Αδυνατώ επίσης να κατανοήσω την λογική της επιλογής των τριών «αταίριαστων» -κατά τον κ. Νεοφύτου – χώρων.
Καταρχήν από πού κι ως πού η «αριστερά» δεν έχει τίποτα κοινό με τους κυνηγούς; Μάλιστα η χρήση του όρου «αριστερά» αντί του όρου «ΑΚΕΛ-Αριστερά» παραπέμπει σε ένα σύνολο ανθρώπων που αντιστοιχούν σε ένα πέραν του 30% του πληθυσμού της χώρας. Από την άλλη κυνηγοί δηλώνουν περίπου 45 χιλιάδες άρρενες (σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν) Κύπριοι, δηλαδή πολλοί περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του νεοφώτιστου Κινήματος Κυπρίων Κυνηγών, του οποίου η ηγεσία επέλεξε να στηρίξει Ν. Χριστοδουλίδη.
Πέραν τούτου, με βάση την πολύχρονη παρουσία μου στα κοινοβουλευτικά έδρανα και στην πολιτική, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι στα θέματα που αφορούν το κυνήγι (πχ πρόνοιες του περί σκύλων νόμου) δεν έχω εντοπίσει ουδεμία διαφορά μεταξύ των κοινοβουλευτικών ομάδων. Ολονών οι θέσεις διακρίνονται από ένα άκρατο «κυνηγετικό λαϊκισμό».
Από δε μια πρώτη ανάγνωση των θέσεων των «βασικών» υποψηφίων ομολογώ ότι δεν έχω εντοπίσει κάποια διαφορά στα «κυνηγετικά θέματα». Βέβαια πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο των παρασκηνιακών συμφωνιών μεταξύ ηγεσιών και υποψηφίων, για τις οποίες ουδέν γνωρίζω, γι’ αυτό και ουδέν λέγω.
Όσον αφορά τους Οικολόγους, η Ιστορία (διακυβέρνηση Τ. Παπαδόπουλου), αλλά και η σημερινή κοινοβουλευτική πρακτική αποδεικνύουν ότι μπορούν να έχουν πολλά κοινά με την αριστερά και να λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας κεντροαριστερής συνεργασίας. Αυτό εξάλλου προκύπτει και από τα παραδείγματα άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.
Κατακρίβειαν θα ήταν ευχής έργο να είχαμε στις προεδρικές εκλογές ένα υποψήφιο/α που να υποστηρίζεται από μια τέτοια κεντροαριστερή συνεργασία. Αυτή θα ήταν σίγουρα μια επιλογή πραγματικής νίκης και πραγματικής αλλαγής. Η αποτυχία ενός τέτοιου σχεδιασμού χρεώνεται στους χειρισμούς των ηγεσιών των κομμάτων της αντιπολίτευσης την νύκτα της 10 Ιουνίου 2021 και στην μετέπειτα τακτική που ακολούθησαν στις μεταξύ τους επαφές.
Το πρόβλημα σε μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής που δεν θα έχει έντονο κομματικό χαρακτήρα δεν είναι αν οι πολιτικοί χώροι που την υποστηρίζουν έχουν πολλά ή λίγα κοινά μεταξύ τους. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αναδεικνύεται η ανάγκη να λειτουργεί ο Πρόεδρος συναινετικά κι όχι μεροληπτικά και να προωθεί στη Βουλή και στην Κοινωνία ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, πέραν των όποιων κομματικών ή προσωπικών συμφερόντων. Αν δεν έχει τέτοια ικανότητα ο νέος πρόεδρος, τότε θα έχουμε πραγματικό πρόβλημα. Όλοι μας, κι όχι μόνο οι αριστεροί, οι κυνηγοί και οι Οικολόγοι.
*Γιώργος Περδίκης
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής
Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
