Γέμισε η Κύπρος Μεσσίες… του Αντώνη Τρακκίδη

Βιώνουμε μια μεγάλη κρίση. Ανορθολογική κοινωνία χωρίς νόμους και κανόνες, χωρίς κοινωνικό σύνολο, χωρίς συλλογικές αξίες. Οι συζητήσεις μας αδιέξοδες και συγκρουσιακές. Κοινωνία ώρα μηδέν, καμιά ανησυχία όμως αφού ξαφνικά γέμισε η Κύπρος «Μεσσίες». Ποια είναι τα προσωπεία και ποια τα πρόσωπά τους;
Ένα κράτος όπου στα σχεδόν 47 χρόνια υποτιθέμενου αντικατοχικού αγώνα, ο μοναδικός αγώνας που διαπιστώνουμε είναι το κυνήγι του πλούτου. Ζητούμενο η εξουσία μέσα από το χρήμα ή/και μια καλή θέση εργασίας στο δημόσιο, συνήθως μέσα από ρουσφέτι. Θέσεις κατεξοχήν για παρατρεχάμενους κομμάτων, που διασφαλίζουν δια βίου και «βρέξει χιονίσει» ένα ψηλό συγκριτικά μισθό, ένα παχυλό εφάπαξ και μια εξίσου παχυλή σύνταξη. Ομοίως και αιώνια υποταγή στο κόμμα. Και τούτο, πέραν από λίγες εξαιρέσεις, σε βάρος ικανότερων που πιθανόν να ανέτρεπαν προς το καλύτερο την όλη πορεία της Κύπρου. Ποιος ενδιαφέρθηκε ή ενδιαφέρεται για την Κύπρο, θα μου πείτε;
Έτσι ξεχάστηκε η κατεχόμενη γη. Η μπόχα του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας, της κομματικής ταυτότητας και της ψεύτικης ιδεολογίας, της κοινωνικής αδικίας, του σκανδάλου του χρηματιστηρίου, της φούσκας των ακινήτων, των ψεύτικων συνθημάτων τύπου «δεν ξεχνώ», του κουρέματος των καταθέσεων, του μνημονίου, του σκανδάλου των χρυσών διαβατηρίων, του βιασμού της ελεύθερης έκφρασης μέσα από τους «Αίαντες» της αστυνομίας, επικάλυψε μαζί με τους άβουλους βολεμένους και τους αφελείς ρομαντικούς που πιστεύουν ακόμα σε μια Κύπρο της αγάπης και του ονείρου.
Αισίως βρισκόμαστε πάλι σε προεκλογική περίοδο, πάνω κάτω εκατόν ημέρες μέχρι το τέλος του Μάη, όταν «νέοι σωτήρες» θα ανέβουν τα σκαλιά της βουλής για να ενωθούν με «πάνσοφους και έμπειρους» παλιούς βουλευτές. Όλοι μαζί για να συνεχίσουν την «αδιάκοπη προσφορά» προς εμάς τους πολίτες, τα χρήσιμα εργαλεία για τις επόμενες εκλογές.
Δεν συμβαίνει συχνά στις μέρες μας, να βλέπεις πολιτικούς να σκέφτονται περισσότερο για τις νέες γενιές και λιγότερο για τις επικείμενες εκλογές. Επί τούτω, ίσως τώρα γίνει κάποιο θαύμα, ας μην είμαστε απαισιόδοξοι. Ίσως αυτή τη φορά να μη θέσουν σαν ύψιστη τους προτεραιότητα την κατοχύρωση των πολλαπλών ατομικών τους οικονομικών οφελών που προσφέρει η θέση του βουλευτή!
Από τη μια η δεξαμενή των βολεμένων του συστήματος, ο εύκολος στόχος των υποψηφίων, για αλίευση ψήφων. Ψηφοφόροι περιχαρακωμένοι στο «μέσο» τους, στο οποίο οφείλουν αιώνια αφοσίωση, την ίδια την ύπαρξη τους! Σ’ αυτούς προσβλέπει η Κύπρος για αγώνα έναντι της κατοχής; Είναι μήπως η μάζα η οποία, «από πάππου προς πάππον», διατηρεί την αναλογική ισχύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων;
Από την άλλη ο δύσκολος στόχος, οι αγανακτισμένοι, οι θυμωμένοι, οι εξαρτημένοι από τη σύνταξη της γιαγιάς, των κοινωνικών παντοπωλείων, των φιλανθρωπικών οργανώσεων.
Οι άνεργοι, οι απόκληροι της κοινωνίας. Μαζί και τα δυνατά μυαλά, οι απογοητευμένοι από το κράτος παρωδία που τρέμει στην παρουσία τους. Όλοι επίσης όσοι δηλώνουν αδιάφοροι και συνάμα απρόθυμοι να τιμωρήσουν με την ψήφο τους και να αλλάξουν προς το καλύτερο την κοινωνία. Δύσκολο να τους προσεγγίσει κάποιος. Ακόμη πιο δύσκολο να τους πείσει να παν να ψηφίσουν, αφού σε τούτο δω τον τόπο, «πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του».
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.