Με την ευκαιρία της εμφύτευσης, σήμερα, συσκευής ICD σε ασθενή της Κλινικής μας, αναφέρω στο κείμενο που ακολουθεί τη σημασία των συσκευών αυτών στην πρόληψη του καρδιακού θανάτου.
Ο σκοπός της συσκευής ICD είναι ο τερματισμός μιας κοιλιακής ταχυαρρυθμίας, η οποία απειλεί άμεσα τη ζωή, είτε με αντι-ταχυκαρδική βηματοδότηση είτε με την παροχή απινιδωτικού shock, προστατεύοντας τον ασθενή από θάνατο.
Από το 1980, που εμφυτεύθηκε η πρώτη συσκευή (στη χώρα μας αρχές της δεκαετίας 2000), μέχρι σήμερα εμφυτεύονται παγκόσια πέραν των 400 χιλιάδων συσκευών, σε κατάλληλους ασθενείς.
Ενδειξη για τοποθέτηση ICD έχουν κατάλληλα επιλεγμένοι στη βάση επιστημονικών κριτηρίων, ασθενείς με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, με σύνδρομο Brugada, με καρδιακή σαρκοείδωση, με σύνδρομο παράτασης του διαστήματος QT, σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και χαμηλό κλάσμα εξώθησης (ΚΕ <35%) και σε ανεξήγητα συγκοπτικά επεισόδια. Σε ασθενείς που παρουσιάζουν κοιλιακή ταχυκαρδία/κοιλιακή μαρμαρυγή μέσα σε 48 ώρες από το οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, δεν τοποθετείται απινιδωτής επειδή θεωρείται πως το αρρυθμογενές επεισόδιο ωφείλεται στην οξεία ισχαιμία, με τη διόρθωση της οποίας απομακρύνεται ο κίνδυνος για υποτροπή του επεισοδίου. Το εύρος των ενδείξεων συνεχώς αυξάνεται ενώ διάφορα ερωτηματικά παραμένει να απαντηθούν στις επόμενες δεκαετίες. Αυτά σχετίζονται με τη δυνατότητα ασύρματης βηματοδότης, με τη δυνατότητα επαναφορτιζόμενης συσκευής και με το πιθανό όφελος σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κλάσμα εξώθησης μεγαλύτερο του 35%.
