Μετά λένε είμαστε ο φτωχός συγγενής. Τα μυαλά μας είναι «φτωχά»… αφού το παίζουμε όλοι παράγοντες αλλά την δεδομένη στιγμή σκύβουμε κεφάλια και αποδεχόμαστε την όποια απόφαση…
Παραδείγματα;;; Ένα σωρό…
15 χρόνια μελέτη πάνω στην μελέτη για να βρουν υποτίθεται λύση πόθεν να πετούν τα αποδημητικά πουλιά ώστε να μην ενοχλούνται από τα 3 χλμ του δρόμου αεροδρομίου – Πάφου… αλλά οι ίδιοι υπηρεσίες έδωσαν το πράσινο φως για μεγαθήρια- πύργους και ξενοδοχεία στην ίδια γραμμή!!!
15 χρόνια συζητούμε για την Μαρίνα… προσφορές, ενστάσεις, δικαστήρια, επαπροκηρύξεις…. Γέμισε η Κύπρος Μαρίνες εκτός από την Πάφο!!!
25 χρόνια συζητούμε τον δρόμο Πάφου – Πόλεως Χρυσοχούς για να έρθουν με σχέδια για…..διαπλάτυνση του δρόμου!!!
35 χρόνια συζητούν το θέμα του ΑΚΑΜΑ… κι ακόμη δεν έχουν εγγράψει τα μονοπάτια ως αγροτικούς δρόμους!!!
Τέλος οι αρμόδιοι φορείς του Τουρισμού και της ανάπτυξης της Πάφου αποδέχτηκαν χωρίς καμία διαμαρτυρία να ανακοοινωνονται συνεχώς πτήσεις από το αεροδρόμιο της Πάφου προς κάθε γωνιά του πλανήτη για να μεταφέρουν 50-100 επιβάτες κι όχι ως την Αθήνα που θα πηγαίνουν χιλιάδες!!!
Αποδεχτήκαμε να υπολειτουργεί το Νοσοκομείο της Πάφου και νάνε παράρτημα της Λεμεσού, ανεχτήκαμε το Τμήμα Αρχαιοτήτων να μας κάνει την ζωή κόλαση, τα γραφεία των Κοινωνικών Ασφαλίσεων να είναι ένα αχούρι… τα σχολεία μας να φιλοξενούν πέραν των επιτρεπόμενων ορίων μαθητών…να μην έχουμε μια πανεπιστημιακή σχολή…και τόσα άλλα.
Ανεχτήκαμε…. δεν αδικηθήκαμε!!!.
