Μαύρη η εικόνα που παρουσιάζει η Νήσος του σήμερα

Μαύρη από απόψεως:
Θεσμών… οι εκπρόσωποι των οποίων αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, ακολουθώντας κάποτε επικίνδυνες οδούς που δεν είναι προς όφελος της κοινωνίας…, παραγνωρίζουν γνωματεύσεις, λαμβάνουν παράνομες αποφάσεις που οδηγούν σε διασπάθιση χρήματος ή σκάνδαλα, χωρίς να λείπουν τα αλληλομαχαιρώματα, αμφισβητήσεις, τα χαμηλά κτυπήματα και οι προκλητικές δηλώσεις που προβληματίζουν τους πολίτες για την «ποιότητα» του έργου που επιτελούν!
Πολιτικής…οι εκπρόσωποι των οποίων μας έχουν απογοητεύσει ουκ ολίγες φορές με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους ή καλύτερα με την…απραξία τους σε καίρια και καθοριστικά ζητήματα!
Πολιτικοί που εργάζονται προς όφελος της Τουρκίας κι όχι της Κύπρου. Που με τις αποφάσεις τους οδηγούν το Νησί σιγά – σιγά στην Τουρκοποίηση διαλύοντας παράλληλα κάθε έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Διαλύοντας την θρησκεία μας και τον πολιτισμό μας.
Πολιτικοί που κάνουν «λαικές παραστάσεις» κάθε φορά που βλέπουν τα ποσοστά των κομμάτων τους να πέφτουν! Που εξυπηρετούν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα αδιαφορώντας για την ευημερία του συνόλου των πολιτών αυτής της Νήσου.
Θρησκείας… οι εκπρόσωποι της οποίας αναλώνονται σε επιχειρηματικές κι άλλες δραστηριότητες ξεχνώντας τον στόχο για τον οποίο βρίσκονται στις θέσεις αυτές και δεν είναι άλλος από το να οδηγήσουν τον λαό στην πνευματική τελειότητα και στην σωτηρία αλλά και στην ένωση του με τον Χριστό, ειδικότερα σε αυτές τις κρίσιμες περιόδους του αγώνα μας, ενάντια στην οικονομική, κοινωνική, ηθική και πνευματική κρίση.
Παιδείας… οι εκπρόσωποι της οποίας, δεν τυγχάνουν πλέον του σεβασμού και της εκτίμησης που είχαν τα παλαιότερα χρόνια κι αυτό οφείλεται κυρίως στην δική τους συμπεριφορά καθώς μία μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών δεν βρίσκεται στο πόστο αυτό από αγάπη προς τα παιδιά, αλλά λόγω ωραρίων, μισθών κι ωφελημάτων. Οι δε απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες μέθοδοι διδασκαλίας δεν επιτρέπουν και σε αυτούς τους λίγους που κάνουν λειτούργημα να δώσουν έμφαση στην ψυχολογία των παιδιών, στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης τους, στην καλλιέργεια δεξιοτήτων και ικανοτήτων αλλά και στα βασικά που έχουν να κάνουν με αρχές και αξίες!
Κοινωνίας… εδώ είναι ίσως και τα χειρότερα. Άνθρωποι που έσκυψαν κεφάλια κι αδιαφορούν για το έγκλημα που οργιάζει, για τις απειλές της Τουρκίας, για την άφιξη χιλιάδων οργανωμένων μεταναστών, για τους νέους που ξενιτεύονται, για τις αυξήσεις, για την οργανωμένη ληστεία εις βάρος τους, για τις εκποιήσεις, για τους μισθούς πείνας…που δεν λένε να σηκωθούν από τον καναπέ και διαμαρτυρηθούν, να διεκδικήσουν όσα δικαιωματικά τους ανήκουν!
Αυτή η κοινωνία που έχει ξεχάσει και το σοφό «Φωνή Λαού, οργή Θεού»!