Ξανά στην επικαιρότητα τα ΤΑΕΠ (ή ΤΕΠ, Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών), μετά την αδυναμία (άρνηση την ονόμασαν τα ΜΜΕ), ιδιωτικού νοσοκομείου να δεχτεί ασθενή για νοσηλεία και την παραπομπή του στο ΤΕΠ δημόσιου νοσοκομείου.
Ο υπουργός Υγείας αναφέρεται στους λόγους του προβλήματος και σε δηλώσεις στα ΜΜΕ ορθά αναφέρεται σε γενικότερα προβλήματα του ΓεΣΥ, ως βασικές αιτίες του προβλήματος.
Παραθέτω στη συνέχεια τη δική μου άποψη μετά από 30 χρόνια συνεχούς εργασίας σε δημόσια νοσοκομεία και σε τακτική εφημερία και κάλυψη περιστατικών στα ΤΕΠ καθώς και εισήγηση.
Τα ΤΕΠ στα δημόσια γενικά νοσοκομεία είναι ίσως τα μόνα πλήρως οργανωμένα στην Κύπρο, παρά το γεγονός ότι ακούγονται διαμαρτυρίες κατά διαστήματα για υποστελέχωση. Εργάζονται 24 ώρες, με πλήρη ιατρική κάλυψη απ´ όλες τις ειδικότητες. Υπάρχει η δυνατότητα άμεσης διενέργειας όλων των κλινικών, παρακλινικών και εργαστηριακών εξετάσεων.
Αυτό εξυπακούει φυσικά μεγάλο οικονομικό κόστος. Το οποίο ίσως να μην καλύπτεται πλήρως από τον ΟΑΥ. Παρατηρείται επίσης καθυστέρηση στη διεκπαιρέωση των εξετάσεων και στην εισαγωγή ασθενών για νοσηλεία.
Εάν τα ιδιωτικά νοσοκομεία θελήσουν να λειτουργήσουν τμήματα ΤΕΠ, αυτά θα πρέπει να γίνουν στα πρότυπα των αντίστοιχων τμημάτων στα γενικά νοσοκομεία. Με μεγάλο οικονομικό κόστος.
Η καθυστέρηση που οφείλεται στην εισαγωγή ασθενών από τα ΤΕΠ στους Θαλάμους νοσηλείας, οφείλεται στην υψηλή πληρότητα των Θαλάμων νοσηλείας στα γενικά νοσοκομεία.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί η αναγκαιότητα καλύτερης συνεργασίας μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων για τη νοσηλεία ασθενών. Θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει η δυνατότητα οργανωμένης μεταφοράς και νοσηλείας ασθενών από τα ΤΕΠ των δημόσιων νοσοκομείων σε Θαλάμους ιδιωτικών νοσοκομείων.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να τεθούν κάποιες γραμμές συνεννόησης.
Ενα μεγάλο και πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο ΤΕΠ, σε κάθε πόλη, θα ήταν προτιμότερο από πολλά μικρά, υποστελεχωμένα και με ελλειπή εξοπλισμό, ΤΕΠ.
Οικονομικά θα ήταν ασύμφορο να διαθέτει το κάθε νοσοκομείο ΓεΣΥ, ένα πλήρως οργανωμένο τμήμα ΤΕΠ. Θα μπορούσαν όμως τα νοσοκομεία μίας πόλης να συνεργαστούν στη δημιουργία ενός μεγάλου και πλήρως εξοπλισμένου ΤΕΠ, από το οποίο μετά την πρώτη εξέταση και αξιολόγηση, οι ασθενείς να μεταφέρονται για νοσηλεία σε διαθέσιμο Θάλαμο στο δημόσιο ή σε ιδιωτικό νοσοκομείο, στη βάση ενός καθημερινού προγράμματος εφημεριών.
Αυτό θα έλυνε το πρόβλημα.
Για να πετύχει όμως θα χρειαζόταν υψηλό επίπεδο συνεννόησης ανάμεσα στα νοσοκομεία και ανάμεσα στα νοσοκομεία και τον ΟΑΥ.
Θα αποτελούσε ίσως κάτι τέτοιο το επόμενο στάδιο ανάπτυξης του ΓεΣΥ;
Ιωσήφ Μουτήρης
Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής ΓΝΠ
