Οι Μυϊκές Θλάσεις είναι κακώσεις/τραυματισμοί των μυών κατά τη διάρκεια της άσκησης. Είναι η συχνότερη μορφή κάκωσης που συμβαίνει κατά τις αθλητικές δραστηριότητες. Τις περισσότερες φορές οι μυϊκές θλάσεις έχουν τη μορφή ενός απλού “τραβήγματος“, το οποίο περιορίζει τις δραστηριότητες (κυρίως τις αθλητικές) για λίγες ημέρες, έως και 2-4 εβδομάδες. Οι αθλητές έχουν προφανώς περισσότερες πιθανότητες να πάθουν θλάση. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση στα φύλλα και τις ηλικίες.
Οι θλάσεις διαχωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
Θλάση πρώτου βαθμού: μικρής έκτασης ρήξη/διάταση των μυικών ινών.
Θλάση δευτέρου βαθμού: μερική ρήξη των μυικών ινών, αλλά με διατήρηση της συνέχειας του μυός.
Θλάση τρίτου βαθμού: μεγάλης έκτασης ρήξη των μυικών ινών, έως και πλήρης ρήξη/διατομή του μυός.
Αίτια μυϊκής θλάσης
Ο βασικός αιτιολογικός παράγοντας της μυϊκής θλάσης είναι η απότομη σύσπαση του μυός, πέραν των δυνατοτήτων του σε μια δεδομένη στιγμή. Οι αιτίες που οδηγούν σε αυτή τη θλάση είναι:
Ελλιπής προθέρμανση: στην προθέρμανση περιλαμβάνονται και οι διατατικές ασκήσεις σε ένα ποσοστό έντασης 60%, που θα προετοιμάσουν και θα διατείνουν κατάλληλα το μυ.
Εφαρμογή περισσότερης δύναμης από τον μυ από αυτή που μπορεί να αποδώσει.
Χρήση κακής τεχνικής, ακατάλληλου εξοπλισμού και ακατάλληλων αθλητικών εγκαταστάσεων
Η πιο συνήθης εντόπιση μιας θλάσης είναι στη μυοτενόντιο περιοχή, εκεί που ο μυς μεταπίπτει σε τένοντα.
Άτομα τα οποία ασχολούνται με αθλητικές δραστηριότητες παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα στις θλάσεις. Επίσης άτομα τα οποία έχουν υποστεί θλάσεις στο παρελθόν έχουν περισσότερες πιθανότητες να ξαναπάθουν θλάσεις στην ίδια περιοχή.
Συμπτώματα μυϊκής θλάσης
Οι θλάσεις συμβαίνουν περισσότερο στην περιοχή που συνδέεται ο μυς με τον τένοντα (μυοτενόντιος συμβολή) και λιγότερο στην κύρια μάζα του μυός. Κύρια συμπτώματα στις καταστάσεις αυτές είναι τα ακόλουθα:
Άμεσος πόνος,
Τοπική ευαισθησία στη περιοχή,
Ανάπτυξη οιδήματος (πρηξίματος) και αργότερα αιματώματος-εκχύμωσης (μελανιάς),
Περιορισμός της κίνησης στις κοντινές αρθρώσεις.
Μυϊκές θλάσεις
Α. Μυϊκή θλάση γαστροκνημίου με οίδημα, Β. Θλάση οπισθίων μηριαίων με εκτεταμένο αιμάτωμα
Εντοπίσεις μυϊκής θλάσης
Οι περισσότεροι μύες θεωρητικά μπορούν να υποστούν θλάση. συχνότερα όμως παθαίνουν θλάση οι ακόλουθοι μύες:
Ο γαστροκνήμιος μυς (η “γάμπα”) και κυρίως η έσω κεφαλή,
Οι οπίσθιοι μηριαίοι μύες (κυρίως ο δικέφαλος μηριαίος),
Οι προσαγωγοί,
Ο δικέφαλος και ο τρικέφαλος στο βραχίονα
Μυϊκές θλάσεις: Διάγνωση
Συνήθως η διάγνωση είναι εύκολη από το ιστορικό της κάκωσης και την κλινική εξέταση. Ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία μπορούν να βοηθήσουν στην εκτίμηση της έκτασης της βλάβης, αλλά δεν είναι απαραίτητα.
Μυϊκές θλάσεις
Η μυϊκή θλάση: Α. στον υπέρηχο και Β. στη μαγνητική τομογραφία
Μυϊκές θλάσεις: Αντιμετώπιση
Η συντηρητική αγωγή είναι καταρχήν η πρώτη προσέγγιση στην αντιμετώπιση των θλάσεων. Ακολουθούνται οι αρχές του R.I.C.E. (Rest – Ice – Compression – Elevation / ακινητοποίηση – παγοθεραπεία – συμπίεση – ανύψωση του μέλους). Η ακινητοποίηση είναι πολύ σημαντική τα πρώτα 2-3 24ωρα, ώστε να περιοριστεί η έκταση της βλάβης. Ωστόσο, είναι επιζήμια μετά τις 3 ημέρες, οπότε συνιστάται η προοδευτική κινητοποίηση της μυϊκής ομάδας. Η φυσικοθεραπεία θα βοηθήσει στην κινητοποίηση του αιματώματος και στον περιορισμό της φλεγμονώδους αντίδρασης στα πρώτα στάδια. Συνοπτικά, στη συντηρητική αντιμετώπιση ανήκουν:
Επίδεση του μυός (άνω ή κάτω άκρο) με ελαστικό επίδεσμο (όχι πολύ πιεστικά),
Χρήση ναρθήκων ανάπαυσης (για 2-3 ημέρες),
Χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων μόνο 1-2 ημέρες, καθώς νεότερες μελέτες απέδειξαν ότι η παρατεταμένη τους χρήση αναστέλλει την επούλωση του μυός,
Τοποθέτηση πάγου τις δυο πρώτες ημέρες,
Τοποθέτηση θερμών επιθεμάτων μετά την 3η ημέρα,
Ήπιες διατάσεις στο όριο του πόνου,
Φυσικοθεραπεία για αποκατάσταση, τόσο στην πρώιμη φάση, όσο και στη συνέχεια.
Οι θλάσεις πρώτου και δευτέρου βαθμού αντιμετωπίζονται πάντοτε συντηρητικά.
Στις θλάσεις τρίτου βαθμού χρειάζεται προσεκτική εκτίμηση, διότι πολλές από αυτές χρήζουν χειρουργικής αποκατάστασης.
Επιστροφή στις δραστηριότητες μετά από μυϊκή θλάση
Ο χρόνος αποκατάστασης και αποθεραπείας μετά από μια μυϊκή θλάση εξαρτάται κυρίως από το βαθμό της θλάσης. Παρά την πίεση που ασκείται από τον αθλητή και το περιβάλλον του (οικογένεια, προπονητές, ομάδες), η φύση και η βιολογία πρέπει να γίνονται σεβαστές. ‘Ετσι:
Στις θλάσεις 1ου βαθμού ο αθλητής επιστρέφει στις προπονήσεις σε 7-10 ημέρες.
Στις θλάσεις 2ου βαθμού απαιτούνται τουλάχιστον 3 εβδομάδες.
Στις θλάσεις 3ου βαθμού (αλλά και στις σοβαρότερες 2ου βαθμού), ο χρόνος αποθεραπείας είναι δύσκολο να προϋπολογιστεί καθώς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (σημείο τραυματισμού, χειρουργική ή συντηρητική αντιμετώπιση, ηλικία αθλητή, επίπεδο άθλησης, κ.α.). Μπορεί να ποικίλλει από 6 εβδομάδες έως και 6-8 μήνες.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ- ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
