Ο φράκτης δεν είναι η λύση….
Από μπροστά να είναι μια χαρά και από την πίσω πλευρά να είναι γεμάτο τρύπες και να περνούν ανεξέλεγκτα από τα κατεχόμενα…
Μπάτε σκύλοι αλέστε!
Όταν ο δημόσιος διάλογος για αυτά τα μείζονος σημασίας ζητήματα είναι εγωκεντρικός…
Όταν το κέντρο φιλοξενίας στο Πουρνάρα έχει χωρητικότητα 800 ατόμων και σήμερα ο αριθμός των μεταναστών που φιλοξενούνται είναι σχεδόν τριπλάσιος…
Όταν στην χώρα μας ΜΟΝΟ για φέτος υπάρχουν 20000 αιτήσεις που εκκρεμούν για εξέταση, την ίδια στιγμή που ολόκληρη Σουηδία έβαλε ανώτατο όριο 900 αιτήσεων τον χρόνο…
Όταν όλοι αυτοί που καταφθάνουν βλέπουν την χώρα μας ως έναν ελκυστικό προορισμό…
Όταν ο κάθε ένας από αυτούς που φιλοξενούνται στο Πουρνάρα στοιχίζει €1100 μηνιαίως (βλ. έξοδα διατροφής, στέγασης, κλπ.)…
Όταν δεν προνοείται κατ’ αναγκαστική εργασία μέχρι την ημέρα που θα εξεταστεί η αίτηση τους ή μέχρι την ημέρα που θα απελαθούν…
Ότα μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα πρέπει να εξετάζονται οι αιτήσεις και σήμερα χρειάζονται 3-4 χρόνια να εξεταστούν….
Όταν μετά από τα τελευταία επεισόδια που έγιναν και έκαψαν το Πουρνάρα, είχαμε μόνο μία (!!!) σύλληψη και εκκρεμούν άλλες τέσσερις…
Δυστυχώς, αυτά συμβαίνουν… και αυτά θα συμβαίνουν…
Δυστυχώς, φθάνουμε σε καταστάσεις Μόριας…
Ώσπου η ανοχή συνεχίζεται, η κατάσταση ολοένα θα χειροτερεύει!
Υ.Γ.: Στην Κύπρο φαίνεται ότι το μεταναστευτικό εργαλειοποιειται για εσωτερική κατανάλωση (βοηθάει βέβαια και η Τουρκία για αυτό… βλ. υβριδικός πόλεμος..) ωστόσο θα πρέπει να ξεφύγουμε επιτέλους από την εγωπάθεια…
Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο ευρωπαϊκά και να ασχολούμαστε πιο πολύ με τα τεκταινόμενα παγκόσμια γεγονότα.
Του Νίκου Σολωμού
