Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από μια ευφάνταστη, χρωματιστή και χαρούμενη παιδική ζωγραφιά, γι’ αυτό ακόμα και οι λιγότερο φιλότεχνοι είναι απίθανο να μείνουν ασυγκίνητοι μπροστά σ’ ένα «έργο τέχνης» φτιαγμένο από ένα αθώο παιδικό χέρι.
Mε τις ζωγραφιές τους τα παιδιά ανακαλύπτουν τον κόσμο, βρίσκουν τη θέση τους σε αυτόν, εκφράζουν τα συναισθήματά και τις έγνοιες τους, αλλά αποκαλύπτουν και στοιχεία του χαρακτήρα τους.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το πόσο μεγάλη σημασία παίζουν οι εικόνες αυτές όταν οι ειδικοί αλλά και οι γονείς θελήσουν να εκτιμήσουν τη νοητική και συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού, αλλά και στοιχεία της προσωπικότητάς του και όλα όσα το προβληματίζουν, το απασχολούν ή απλώς βλέπει και παρατηρεί γύρω του.
Γι αυτό μην φοβάστε να δώσετε στα παιδιά υλικά για να ζωγραφίζουν φοβούμενοι μην λερώσουν τους τοίχους, τα πατώματα και τα έπιπλα. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί ακόμη και επικίνδυνο για την ανάπτυξη του παιδιού, δηλαδή εάν στερείτε ενός τόσο σημαντικού μέσου έκφρασης.
Άστε τα να δημιουργήσουν έτσι όπως επιθυμούν και αισθάνονται , χωρίς παρεμβάσεις και θυμούς για το πώς σχεδίασαν αλλά αντίθετα παρακολουθήστε τα στενά…
Γιατί τα σχέδια μιλάνε….
Ωστόσο σίγουρα ένα παιδικό σχέδιο δεν αποτελεί από μόνο του ένα σίγουρο δείκτη, είτε για την νοημοσύνη του ,είτε για την προσωπικότητα του αλλά ούτε και για την συναισθηματική του κατάσταση.
Αλλά λέει τόσα, ώστε να αντιληφθούν οι γονείς εαν μπροστά τους έχουν κάποιο πρόβλημα…
Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς, μεταξύ πολλών , οι γονείς θα πρέπει να θορυβηθούν και να το ψάξουν λίγο παραπάνω, εάν βλέπουν το παιδί τους να ζωγραφίζει:
● Συνέχεια με τα ίδια χρώματα ή τα ίδια ακριβώς σχέδια.
● Nα μουντζουρώνει αμέσως μετά το σχέδιό του
● Nα σβήνει πάρα πολύ στο σχέδιό του, επιμένοντας στις λεπτομέρειες και αναζητώντας την τελειότητα
● Να ζωγραφίζει περίεργα θέμα (π.χ. νεκροταφεία).
● Mικρά και περιορισμένα σχέδια,
● ή πολύ φτωχά σχέδια…
Άστε τα λοιπόν να ζωγραφίσουν χωρίς παρεμβάσεις, για το ύψος των δέντρων, των σπιτιών ή για τα μέλη της οικογένειας.
Αν από το σχέδιο συνεχώς απουσιάζουν μέλη της οικογένειας αυτό από μόνο υποδηλώνει κάτι…. Αν το παιδί αποφεύγει να τοποθετήσει τον ευατό του στο σχέδιο ή το τοποθετεί πολύ πίσω πάλι υπάρχουν λογικές εξηγήσεις γιατί το πράττει αυτό.
Απλά ζητήστε εξηγήσεις ..πως και γιατί τοποθέτησε τα πρόσωπα και τα πράγματα στην θέση που τα τοποθέτησε.
Προσπαθήστε να κατανοήσετε το σχέδιο και να το βοηθήσετε να βελτίωση τον τρόπο που σχεδιάζει και όχι τι σχεδιάζει.
Επιπλέον είναι πολύ κακό να υπάρχει σύγκριση σχεδίων είτε μεταξύ αδελφιών είτε μεταξύ μαθητών της ίδιας τάξης…
Κάτι που γίνεται πολύ έντονα στα σχολεία από κάποιους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι, θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό, θα βοηθήσουν τα παιδιά να βελτιώσουν τα σχέδια τους. Αυτό μπορεί να φέρει και ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Να μην θέλει το παιδί να ζωγραφίσει ποτέ ξανά για να μην νιώσει την απόρριψη.
Καλό είναι λοιπόν τα παιδιά να αφήνονται να ζωγραφίζουν ελεύθερα. Να εκφράζουν στο χαρτί ,ότι ακριβώς , νιώθουν, έτσι όπως το νιώθουν την δεδομένη στιγμή και οι γονείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί να είναι απλά προσεκτικοί με το κάθε παιδί ξεχωριστά…γιατί ενώπιον τους μπορεί να έχουν ένα παιδί με φοβερό ταλέντο ή ένα παιδί με προβλήματα νοητικής ή συναισθηματικής ανάπτυξης, ή που αντιμετωπίζει οποιασδήποτε μορφής βίας.
