Κάθε φορά που τυγχάνει να δω αυτή τη διαφήμιση (από το 2001) νιώθω το ίδιο δέος και (θελω να πιστεύω) ότι κατανοώ όλο και περισσότερο το νόημα της. Αποτυπώνει με ακρίβεια την σύντομη αυτή αίσθηση του περάσματος μας από την ζωή…
Ο Ίρβιν Γιάλομ, ένας από τους σημαντικότερους ψυχοθεραπευτές του 21ου αιώνα στο βιβλίο του « Στον κήπο του Επίκουρου» δείχνει ότι στον πυρήνα του άγχους μας βρίσκεται συχνά ο φόβος του θανάτου.
Η συνειδητοποίηση αυτή μας οδηγεί πολλές φορές σε μια “αφυπνιστική εμπειρία” ότι ο θάνατος, το αναπόφευκτό, κάνει πιο έντονη τη δίψα μας για ζωή. Η βαθιά και ουσιαστική συνειδητοποίηση του τέλους γίνεται ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος σύμμαχος της ζωής για τον ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Ο θάνατος, ως μέγας διδάσκαλος έρχεται να μας διδάξει πως στη ζωή υπάρχει ένα όριο. Μας προτρέπει να ζούμε το τώρα, αυτή τη στιγμή. Ο χρόνος όπως τον επινόησε ο άνθρωπος δεν έχει καμία αξία, αυτό που έχει αξία είναι να είμαστε παρόντες με όλες μας τις αισθήσεις στο «τώρα». Μας διδάσκει να μην έχουμε «χρωστούμενα», λόγια ανείπωτα, ανεκπλήρωτα όνειρα-ιδέες , αγκαλιές που έμειναν στη σκέψη… «άντε και ******» που εμειναν στην άκρη της γλώσσας.
Ευάγγελος Ορφανιδης Κλινικος Ψυχολογος
