Όλο και πιο συχνά συμβαίνει στις μέρες μας να βλέπεις πολιτικούς να σκέφτονται περισσότερο για τις επικείμενες εκλογές και λιγότερο για τα προβλήματα του απλού κόσμου. Για διάστημα πέραν του ενός χρόνου, η μεγάλη μερίδα των πολιτών ζει με την αγωνία για το μέλλον, για την εργασία, την επιχείρηση, την επιβίωση της ίδιας της οικογένειας.
Η αντιμετώπιση της μεγάλης πρόκλησης που έχουμε μπροστά μας και η επανεκκίνηση της οικονομίας προϋποθέτουν την ύπαρξη σχεδίων αλλά και τολμηρών αποφάσεων. Ας μην κλείσουμε τα μάτια στο προφανές. Ο κρίσιμος παράγοντας για επανεκκίνηση της οικονομίας είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η πλειοψηφία δηλαδή των κυπριακών επιχειρήσεων, που μαζί με τους ελεύθερους επαγγελματίες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Ο κόσμος της εστίασης και του τουρισμού, που κτυπήθηκε όσο κανένας άλλος, βολοδέρνει μεταξύ επιβίωσης και χρεοκοπίας. Όλη η μεσαία τάξη διαλύθηκε κυριολεκτικά στο βωμό της ερασιτεχνικής αντιμετώπισης της κρίσης. Όλοι αυτοί αγωνιούν αν θα έχουν αύριο ένα μισθό, με τον οποίο θα μπορούν να βιοποριστούν.
Η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση πως δεν διαθέτει σχέδιο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πανδημίας. Ολέθριες προβλέπεται να είναι οι κοινωνικές της προεκτάσεις, με πιθανό ένα νέο κύμα φτωχοποίησης του Κυπριακού λαού. Οι έχοντες την εξουσία, αντί σχεδίων για έξοδο από την κρίση, για ανάκαμψη από ένα σωρό προβλήματα που επισώρευσε η πανδημία, επιδίδονται σε ένα αγώνα να πείσουν τον κόσμο ότι λίγο πολύ όλοι φταίμε για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν τον τόπο. Αναλίσκονται σε επιφανειακά μέτρα και καταβολή χαμηλών επιδομάτων, εν είδει παυσίπονων, που μετά από 14 μήνες απλά επιτρέπουν στους λήπτες να αναπνέουν. Παράλληλα όμως τους καταδικάζουν να ζουν με ένα σωρό απλήρωτους λογαριασμούς και χρέη, που είναι αδύνατο να ξοφληθούν.
Αγωνία επικρατεί σήμερα, όσο περνά ο καιρός, όσο βαθαίνει η κρίση, όσο αργεί η επανεκκίνηση της οικονομίας που αναβάλλεται από μήνα σε μήνα. Τι διδάχτηκε το κράτος μετά από τη δεκατετράμηνη επέλαση της πανδημίας; Πού βρίσκεται η ώθηση ρευστότητας προς τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας για να μπορεί, από τη μια να επιβιώσει και από την άλλη να πάρει μπρος, αν και εφόσον αναχαιτιστεί η πανδημία;
Πλήρης απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών είναι ό,τι διαπιστώνεται στη χώρα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ελέω βουλευτικών εκλογών πολλοί τρέχουν γύρω μας. Υποψήφιοι στο κυνήγι του παχυλού μισθού του βουλευτή, όπως και το παχυλό εφάπαξ στην αφυπηρέτηση, μαζί φυσικά και η αδρή σύνταξη στα 60 τους χρόνια. Εφόδια άραγε για την «Αθανασία»; Όλα είναι πιθανά στη γη της υπερβολής. Τα οικονομικά οφέλη που εποφθαλμιούν μεταφράζονται από πολλούς τυχοδιώκτες της πολιτικής σε όραμα προς όφελος της φτωχολογιάς, που εν μέσω Πάσχα αναζητεί και το τελευταίο σεντ για να γιορτάσει Ανάσταση. Η «μεγαλοψυχία» της κάθε ηγεσίας εξαντλείται σε μια τσαντούλα με τρόφιμα, μαζί με λίγο κρασί να παν οι πίκρες κάτω!
Δικαιούνται, αν μη τι άλλο και τα άδεια στομάχια να γιορτάσουν Ανάσταση, υμνώντας τη γενναιοδωρία των «χουβαρντάδων» της πολιτικής, όσων δηλαδή χόρτασαν με τα χρυσά διαβατήρια και διέλυσαν τη χώρα.
Εύχομαι Καλό Πάσχα και το τέλος κάθε Γολγοθά για όλο τον κόσμο.
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
