Η Κύπρος του σήμερα…
Η Κύπρος διαχρονικά ήταν ένας φιλόξενος τόπος ωστόσο με την πάροδο των χρόνων αυτό άρχισε να αλλάζει αφού οι συμπεριφορές των επισκεπτών… νόμιμων ή παράνομων που φθάνουν στην Κύπρο μετέτρεψαν την φιλοξενία των μόνιμων κατοίκων του νησιού σε άμυνα.
Η κατηγορία περί ρατσισμού και ξενοφοβίας που κατέστει το «φρούτο» της εποχής προβάλλεται συνεχώς από κάποιες ομάδες συμπατριωτών μας οι οποίοι αρνούνται ή δεν θέλουν να δουν- για τους δικούς τους λόγους – την πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα καταγράφεται καθημερινά στα αστυνομικά δελτία!!!
Όταν δε ο σεβασμός των αλλοδαπών/παράνομων μεταναστών/προσφύγων/αιτητών πολιτικού ασύλου παύει να υπάρχει προς τους κατοίκους της Νήσου…
Όταν παύει να υπάρχει σεβασμός στην θρησκεία μας, στα ήθη και έθιμα μας, στον πολιτισμό μας….
Όταν παύει να υπάρχει σεβασμός στους ανθρώπους που τους φιλοξενούν και τους βοηθούν να έχουν μια καλύτερη ζωή, τότε επιβάλλεται η λήψη άμεσων μέτρων!
Δυστυχώς η Κύπρος έχει καταστεί ξέφραγο αμπέλι και πέραν των πραγματικών προσφύγων που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, μια στέγη σε μια πιο ασφαλή χώρα, καταφθάνουν και χιλιάδες παράνομοι με αποτέλεσμα ο έλεγχος της κατάστασης να έχει ξεφύγει.
Έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ξένων στο Νησί οποίοι έχουν γκετοποιήσει περιοχές και με ετσιθελικές συμπεριφορές, επιθετικές διαθέσεις, απειλές και δράσεις , με ασέβεια και θράσος προς τους μόνιμους κατοίκους έχουν καταφέρει να τους τρομοκρατήσουν ενώ επηρέασαν σε κάποιες περιοχές τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.
Στην Πάφο το πρόβλημα έχει οξυνθεί κυρίως στις περιοχές Χλώρακας και Γεροσκήπου όπου σχεδόν κάθε βράδυ υπάρχουν άγριοι καυγάδες και συμπλοκές με αλυσίδες, μαχαίρια, ρόπαλα, ξύλα, σιδερολοστούς οι οποίοι καταλήγουν στις πλείστες των περιπτώσεων σε τραυματισμούς και καταστροφή περιουσιών.
Γι αυτή την κατάσταση ευθύνη φέρουν τόσο το κράτος που αδυνατεί να χαράξει πολιτική που να ανταποκρίνεται στα δεδομένα ενός ημικατεχόμενου Νησιού όσο και η Αστυνομία, οι τοπικές αρχές, τα ΜΜΕ και οι ίδιοι οι πολίτες που με την ανέχεια τους συντηρούν την κατάσταση αυτή.
Οι συμπλοκές σε κάποιες περιπτώσεις είναι τόσο άγριες που θυμίζουν Τέξας. Δυνατά χτυπήματα, τραυματισμοί και καταστροφές περιουσιών πολιτών.
Μάλιστα αιτητές πολιτικού ασύλου έχουν κάνει κι ένα βήμα παραπέρα…
Άρχισαν να παρενοχλούν σεξουαλικά Κύπριες κοπέλες ακόμη κι όταν αυτές συνοδεύονται, ενώ δημιουργούν προβλήματα και εξυβρίζουν λειτουργούς στο γραφείο ευημερίας απαιτώντας εν μέσω χαρακτηρισμών τα επιδόματα τους.
Δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ρατσισμός η προσπάθεια των πολιτών να προστατεύσουν τις περιουσίες τους και τις ζωές τους. Επιβάλλεται οι πολίτες να νοιώθουν ασφαλείς τόσο οι ίδιοι όσο και για τις περιουσίες που απέκτησαν με πολύ κόπο. Να νοιώθουν ασφαλείς είτε ο κίνδυνος προέρχεται από Κύπριους ή από αλλοδαπούς. Αυτό θα έπρεπε να το έχει εξασφαλίσει το ίδιο το κράτος με την λήψη μέτρων, τέτοιων, που το έγκλημα να ήταν πολύ περιορισμένο.
Το κράτος οφείλει και πρέπει να παρέχει στους πολίτες του μια καλή και ασφαλή διαβίωση κτυπώντας το όποιο κακό στην ρίζα του πριν καταστεί ανεξέλεγκτο.
Οι διαμαρτυρίες των κύπριων πολιτών και οι άμυνες που ανέπτυξαν μπροστά στα συχνά και βίαια περιστατικά που σημειώνονται κάποιοι τις χαρακτηρίζουν ως μη δημοκρατικές, ρατσιστικές ή ξενοφοβικές… αφαιρώντας με τον τρόπο αυτό, το δικαίωμα του κύπριου πολίτη( φοβούμενος μην κατηγορηθεί/ταμπελωθεί) να προστατεύσει την ζωή του, τα δικαιώματα του και την ανάγκη του για ασφάλεια και ποιότητα ζωής στην χώρα του.
Κλείνοντας ειναι άξιον απορίας…
Ποιοι βιώνουν στο τέλος της ημέρας τον ρατσισμό …οι λαθρομετανάστες που φθάνουν στο Νησί κι από την πρώτη στιγμή έχουν απαιτήσεις, δικαιώματα κι ελευθερίες…. ή οι Κύπριοι πολίτες οι οποίοι έχουν στερηθεί προ πολλού αυτά τα αγαθά;;;
ΑΝΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
