ΠΟΣΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΠΙΑ, ΜΠΟΥΧΤΙΣΑΜΕ…
Προσέξτε τώρα τι μας ήρθε από το Λονδίνο χτες το πρωί, πριν πάει εκεί ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Το μετέδωσε το ΚΥΠΕ, το μετέδιδαν και οι ανταποκριτές στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις.
«Πηγή από το Γουάιτχολ, την καρδιά της βρετανικής κυβέρνησης», έλεγε η είδηση, δήλωνε ότι «το Λονδίνο συνεχίζει να προτρέπει όλες τις πλευρές να επιδείξουν ευελιξία» και εκτίμησε (η πηγή) ότι αυτή η ευελιξία είναι δυνατή. Ως εδώ πάει καλά, αλλά η πηγή πρόσθεσε και το εξής:
«Μπορεί κανείς να παρατηρήσει, φερ΄ ειπείν, ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν μιλά πλέον για κυριαρχική ισότητα ως όρο για διαπραγματεύσεις, αλλά βλέπουμε να αναφέρεται στα 3D (σ.σ. απευθείας πτήσεις, απευθείας εμπόριο, απευθείας επαφές)».
Είναι ένα μυστήριο πού ανακάλυψε η «πηγή από το Γουάιτχολ, την καρδιά της βρετανικής κυβέρνησης» ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν μιλά για «κυριαρχική ισότητα» και επιδεικνύει ευελιξία. Διότι ακόμα και χθες αναχωρώντας για τη Νέα Υόρκη, ο Ερσίν Τατάρ δήλωνε: «το κοινό έδαφος είναι η κυριαρχική μας ισότητα, το ίσο διεθνές καθεστώς, εν ολίγοις, το δικαίωμά μας στην κυριαρχία».
Το ρίχνουν το παραμύθι οι Βρετανοί για να διαμηνύσουν στον Νίκο Χριστοδουλίδη ότι είναι η σειρά του να δείξει ευελιξία. Τι θέλουν να κάνει; Να αφήσει στην Κύπρο τις κόκκινες γραμμές και να πάει στη Νέα Υόρκη για να δεχθεί τα τρία Α ώστε να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Ή να δεχθεί, ας πούμε, πρώτα ως δείγμα ευελιξίας, τις απευθείας πτήσεις που είναι και το Λονδίνο έτοιμο να τις ξεκινήσει. Αυτό ήθελε άλλωστε και η απεσταλμένη του Γκουτέρες, η Ολγκίν, όταν δήλωνε: ξέρει ο Χριστοδουλίδης τι πρέπει να κάνει για να ξεμπλοκάρει η διαδικασία.
Το μεγάλο μας πρόβλημα, όμως, είναι ότι αυτό θέλουν και αυτό υπονοούν και όσοι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι καλούν τον Πρόεδρο να επιδείξει ευελιξία. Μόνοι τους τα σκέφτονται, τους τα λέει κάποια «πηγή από το Γουάιτχολ, την καρδιά της βρετανικής κυβέρνησης» δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αλλά, είναι τουλάχιστον επιπολαιότητα να πηγαίνει ο Πρόεδρος στην ούτως ειπείν κρίσιμη συνάντηση της Νέας Υόρκης, να έχει απέναντί του την σκληρή αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς και τον Τατάρ, και το Λονδίνο, ίσως και τον Γκουτέρες, που επίσης του ζητά ευελιξία, και να τον παρουσιάζουν ως υπεύθυνο για το ότι βρισκόμαστε μπροστά σε τοίχο. Λες και είναι ο Χριστοδουλίδης που έκτισε τον τοίχο και όχι οι Τούρκοι.
Ένας αρθρογράφος ημερήσιας εφημερίδας τον καλούσε χτες «να σταθεί μπροστά στον Γενικό Γραμματέα» και να δεσμευτεί ότι δέχεται χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησία και ότι η λύση που θα προκύψει δεν θα πάει σε δημοψήφισμα αλλά θα την υπογράψει ο ίδιος. «Τότε η πρόοδος θα είναι εξασφαλισμένη».
Αλήθεια, πού τα βρίσκουν και τα λένε; Κι όταν τους χαρακτηρίζουν θιασώτες της όποιας λύσης γιατί έχουν παράπονο; Δεν ζήτησαν ούτε από τον Αναστασιάδη, ούτε από τον Χριστόφια (που ήταν δήθεν Πρόεδροι λύσης) να κάνει κάτι τέτοιο, το ζητούν από τον Χριστοδουλίδη μόνο και μόνο για να του αποδώσουν το αδιέξοδο!
Όπως κάνει και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, που αφήνει τόσο μυαλό να αναλώνεται άδικα. Του ζητά κι αυτός του Προέδρου ευελιξία αλλιώς θα είναι «ο μοιραίος Ελληνοκύπριος ηγέτης που διαχειρίστηκε την καταραμένη διχοτόμηση». Όλοι οι προηγούμενοι απαλλάσσονται.
Τα έκαναν όπως τα έκαναν, κυβέρνησαν και διαπραγματεύτηκαν επί δεκαετίες, έδωσαν γην και ύδωρ στους Τούρκους χωρίς αποτέλεσμα, μετέτρεψαν την κατοχή σε δικοινοτικό πρόβλημα, ψυχολογικό και κοινωνικό, ανέδειξαν αρχηγούς του κατοχικού καθεστώτος ως συμπρόεδρους της Κύπρου, εφάρμοσαν πολιτικές του «εκάμαμεν τζι εμείς πολλά» και της «αποκοπής του ομφάλιου λώρου», αλλά τη διχοτόμηση θα τη φορτώσουν στον Χριστοδουλίδη. Θα σας γράψει η ιστορία αθεόφοβοι.
ΑΡΙΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
