Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν τατουάζ. Ωστόσο, εκτός των μελετών περί των κινδύνων καρκίνου ή μόλυνσης, λίγες έχουν επικεντρωθεί στη βιολογική επίδρασή τους στον άνθρωπο.
Η δερματοστιξία δημιουργεί μία μόνιμη «ζωγραφιά» στο δέρμα, εισάγοντας μελάνι με βελόνα και μικροσκοπικά τρυπήματα στο ανώτατο στρώμα του δέρματος.
Το ανθρώπινο σώμα «ερμηνεύει» ένα νέο τατουάζ ως μία πληγή και ανταποκρίνεται αναλόγως:Οι ενδογενείς ανοσοαποκρίσεις περιλαμβάνουν αντιδράσεις σε ένα ξένο υλικό. Έτσι, όταν κάποιος «χτυπάει» τατουάζ, αναγκάζει το ανοσοποιητικό του σύστημα να «στείλει» τα λευκά αιμοσφαίρια να καταπολεμήσει τους «εισβολείς», για να προστατεύσουν το σώμα από τη μόλυνση.
Το σώμα ενεργοποιεί επίσης, αυτό που οι ανοσιολόγοι ονομάζουν «προσαρμοστικές απαντήσεις». Ουσιαστικά, οι πρωτεΐνες του αίματος προσπαθούν να καταπολεμήσουν και να απενεργοποιήσουν τους συγκεκριμένους «εισβολείς», τους οποίους αναγνωρίζουν ως πρόβλημα.
Άρα, οι συγκεκριμένες πρωτεΐνες -που χωρίζονται σε αρκετές κατηγορίες (σ.σ. τα λεγόμενα αντισώματα ή ανοσοσφαιρίνες) και ρέουν με την κυκλοφορία του αίματος- είναι έτοιμες να ανταποκριθούν άμεσα σε περίπτωση που εμφανιστεί κάποιος άλλος «εισβολέας».
Είναι έτοιμες δηλαδή για μία ανοσολογική «απάντηση» την επόμενη φορά. Αυτή η προσαρμοστική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος σημαίνει πως οι ανοσοσφαιρίνες μπορούν να μετρηθούν στο σάλιο, κάτι που ουσιαστικά σημαίνει ότι μπορούμε να «χαρτογραφήσουμε» την αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού στα τατουάζ.
Στην Αμερικανική Σαμόα, ένας δημοσιογράφος του CNNi μαζί με την ανθρωπολόγο Michaela Howells, οι οποίοι έχουν μελετήσει την Τέχνη του τατουάζ, πραγματοποίησαν μία μελέτη με τη βοήθεια ειδικών και αποκάλυψαν τα… αναπάντεχα, θα έλεγε κανείς, ευρήματά της.
Κατά τη μελέτη τους, συνέλλεξαν σάλιο από 25 άτομα στην αρχή και στο τέλος κάθε συνεδρίας. Έπειτα μέτρησαν το βάρος, το ύψος και την πυκνότητα του λίπους.
Συγκρίνοντας τα δείγματα, οι μελετητές έφτασαν στο συμπέρασμα ότι η ανοσοσφαιρίνη Α παραμένει υψηλότερη στην κυκλοφορία του αίματος, ακόμα και μετά την επούλωση της πληγής.
Επιπλέον, όσοι έχουν περάσει περισσότερο χρόνο με τη βελόνα, παρήγαγαν περισσότερη ανοσοσφαιρίνη Α, υποδηλώνοντας έτσι μία ενισχυμένη ανοσολογική απάντηση στη «λήψη» ενός νέου τατουάζ, σε σύγκριση με εκείνους που είχαν λιγότερα ή και καθόλου τατουάζ.
Η ανοσολογική αυτή ενίσχυση μπορεί να είναι ευεργετική στην περίπτωση τραυμάτων ενώ μπορεί να κάνει και γενικότερα καλό στην υγεία.
Τα τατουάζ φαίνεται πως έχουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα: Καθένα από αυτά, προετοιμάζει το σώμα για να αντιμετωπίσει το επόμενο.
Άλλες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το βραχυπρόθεσμο στρες ωφελεί επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα. Σε μικρές δόσεις δηλαδή, όπως αυτές που καταγράφονται κατά τη διαδικασία ενός τατουάζ, είναι κάτι καλό για τον άνθρωπο, καθώς προετοιμάζει το σώμα του για να καταπολεμήσει τα μικρόβια.
Τα ευρήματα της μελέτης που πραγματοποιήθηκε στη Σαμόα συνάδουν με παλιότερη έρευνα στην Αλαμπάμα.
Ωστόσο, η συσχέτιση δεν συνεπάγεται αιτιώδη συνάφεια. Η ενισχυμένη ανοσολογική απάντηση σχετίζεται με τα τατουάζ αλλά ενδεχομένως οι υγιείς οργανισμοί «θεραπεύονται» εύκολα από τα τατουάζ και γι’ αυτό οι άνθρωποι κάνουν και άλλα.
Πώς θα μπορούσαμε, όμως, να μελετήσουμε εάν τα τατουάζ μπορούν να βελτιώσουν την υγεία κάποιου;
(ΠΗΓΗ: CNN GREECE )
