Tρομερή αύξηση χρήσης και εμπορίας ναρκωτικών παρουσιάζουν τα στοιχεία γεγονός που θορυβεί τον κάθε ένα από εμάς.
Ωστόσο θα είμαι λίγο σκληρή στην τοποθέτηση μου καθώς το θέμα των ναρκωτικών δεν είναι ασθένεια, ούτε κολλητικό νόσημα, αλλά τα αίτια του πηγάζουν καθαρά μέσα από λανθασμένους χειρισμούς κυρίως των γονιών και κατ επέκταση από το σχολείο, την εκκλησία και την Πολιτεία.
Και εξηγούμαι τι εννοώ.
Ακούμε καθημερινά για μαθητές Γυμνασίου να κάνουν χρήση ναρκωτικών και διερωτάται ο κάθε πολίτης ποιοι οι λόγοι που ωθούν ένα νέο στα 12, στα 15 του, να δοκιμάσει ναρκωτικά.
Σίγουρα μια μεγάλη μερίδα ερωτηθέντων απαντούν ότι θέλοντας να παραμείνουν στην παρέα και να θεωρούνται «μαγκάκια» κάνουν ότι τους πει η παρέα. Μα αυτό ωστόσο δεν είναι τίποτα άλλο από χαμηλή αυτοεκτίμηση καθώς για να νοιώσει καλά με τον ευατό του κάνει αυτά που του προτείνουν οι φίλοι του για να τον αποδέχονται, ενώ συχνά ακούγετε και το δικαιολογητικό της εκδικητικότητας προς τους γονείς οι οποίοι τα παραμελούν θέλοντας με τον τρόπο αυτό να τους κινήσουν την προσοχή.
Άρα από τα λεγόμενα των ίδιων των χρηστών, συμπεραίνουμε ότι οι λόγοι που τους ωθούν είναι ,είτε χαμηλής αυτοεκτίμησης, είτε λόγω παραμέλησης ή άσκησης πίεσης από το οικογενειακό περιβάλλον.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, τα αίτια περιστρέφονται καθαρά, γύρω από τους ίδιους τους γονείς και πως συμπεριφέρονται στα παιδιά τους.
Και τα τελευταία κυρίως χρόνια, είναι εμφανές, ότι οι περισσότεροι γονείς θέτουν άλλες προτεραιότητες από το σωστό μεγάλωμα των παιδιών.
Λόγω της δικής τους συμπεριφοράς κι εγκληματικής αδιαφορίας βλέπουμε παιδιά φοβισμένα , ανασφαλή και γεμάτα κόμπλεξ τα οποία αναζητώντας την προσοχή των φίλων ή της οικογένειας και της αναγνώρισης της αξίας τους ή της συναισθηματικής κάλυψης προβαίνουν σε πράξεις παράνομες ή ασκούν οι ίδιοι βία σε συμμαθητές και φίλους τους ή αυτοτιμωρούνται με την χρήση ναρκωτικών ουσιών κτλ.
Θεωρώ προσωπικά ότι τα «μαθήματα» πρέπει να γίνουν στους γονείς και στον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Η έλλειψη αγάπης , φροντίδας, προσοχής , χρόνου, τα ωθεί σε άλλες δραστηριότητες που δεν είναι υγιής.
Οι γονείς πρέπει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των παιδιών τους. Πρέπει να φτιάξουν σχέσεις διαλόγου και σεβασμού ώστε στο πρώτο πρόβλημα ή ανησυχία των παιδιών, να μπορούν να το συζητήσουν χωρίς να αναγκάζεται το παιδί να καταφεύγει σε μυστικές και ακραίες συμπεριφορές .
Από τους γονείς εξαρτάται πόσο καλή εικόνα θα έχει το παιδί για τον ευατό του. Να νοιώθει σπουδαίος και ισορροπημένος και να μην χρειάζεται τα λόγια ή της πράξεις της παρέας για να νοιώθει περήφανος για τον ευατό του.
Οι γονείς πρέπει να μεταφέρουν στα παιδιά την αξία τους, ώστε να μην χρειάζεται να μιμηθούν άλλους για να γίνουν αποδεκτοί.
Κι αυτά κτίζονται από πολύ μικρή ηλικία. Δεν φτιάχνονται στην Εφηβεία κι ούτε αντιμετωπίζονται με φωνές και απειλές.
Η καλή σχέση γονιών και παιδιών, μια σχέση καλής επικοινωνίας και ειλικρίνειας , μπορεί να τονώσει την αυτοπεποίθηση του να νοιώθει τους γονείς στήριγμα του και λιμάνι του, ώστε ακόμη και στην περίπτωση λάθους να είναι δυνατοί να το αντιμετωπίσουν έγκαιρα όλοι μαζί.
Άντρη Κωνσταντινίδου
Δημοσιογράφος
