Πριν κάνω παιδί τρόμαζα στην ιδέα να φέρω έναν άνθρωπο σε ένα κόσμο που δε ξέρει πως να γίνει καλύτερος και με φόβιζε και με φοβίζει ακόμα πως εγώ δεν θα καταφέρω να το θωρακίσω ούτως ώστε να μπορεί να κερδίσει μια θέση στον κόσμο του σήμερα χωρίς φοβίες αλλά μόνο με αξιοπρέπεια.
Η κόρη μου όμως μου έδωσε μια τεράστια δύναμη και μου ανακίνησε την ανάγκη να γίνομαι καλύτερη για εκείνη και για όλα τα παιδιά της γενιάς της. Μιας γενιάς αδικημένης που παρά την αφθονία σε υλικά αγαθά, ατύχησε να μεγαλώνει μέσα σε μια περίοδο που ο φόβος και η αβεβαιότητα έχουν καταστρέψει σχέσεις και δεσμούς. Μιας γενιάς – και αυτών που έπονται – που κινδυνεύει να καταστραφεί, παρασύροντας μαζί της όλα όσα έχτισαν οι προηγούμενες και η αιτία θα είμαστε εμείς που δεν μάθαμε αρκετά, δεν πράξαμε αρκετά, δεν προσπαθήσαμε αρκετά.
Ο καθένας από την μεριά του, αλλά και όλοι μαζί οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα εμπνεύσουν τα παιδιά μας να είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Έχουμε υποχρέωση να το πράξουμε. Στην προσπάθεια αυτή είμαστε όλοι συνδετικοί κρίκοι μιας αλυσίδας που χρειαζόμαστε για να έχουμε λόγο ύπαρξης. Η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η αποδοχή, η προστασία, η αγάπη θα μάθουν όχι μόνο στα παιδιά μας αλλά και σε εμάς τους ίδιους ότι ο καλός μας εαυτός έχει μεγαλύτερη αξία.
Προσπαθήστε να αλλάξετε τις συνθήκες που επιβιώνει αυτός ο κόσμος, μόνο έτσι θα τον αλλάξουμε. Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί.
Tης Γρηγορίας Ευριπίδου
