Προς Προβληματισμό:
Γηροκομεία…
Τα ακούνε οι ηλικιωμένοι και προτιμούν να ζήσουν σε καλύβα με ψωμί κι ελιά…γιατί άραγε;;;
Γιατί δεν καταφέραμε ως τώρα να οργανώσουμε χώρους για τους ηλικιωμένους σήμερα γονείς μας(αύριο για μας) που να νοιώθουν ευχάριστα να βρίσκονται εκεί, όπου θα μπορούν να γυμνάζονται, να διαβάζουν, να προχωρούν σε κατασκευές, να τυγχάνουν μαθημάτων ψυχολογίας και στήριξης να έχουν την δική τους καφετέρια για κους – κους και μπιρίμπα…
Τους κάναμε κάτι δωμάτια… άχρωμα, άοσμα, καταθλιπτικά, χωρίς δραστηριότητες και καρτερούμεν τους , νανε και ήρεμοι κι ευτυχισμένοι.
Δεν τους αφήσαμε ούτε ένα περιθώριο να νοιώθουν… ευτυχία!
Χρήματα γιοκ… περιβάλλον χάλια…παιδιά εξαφανισμένα…
Κι όταν φύγουν…. κλάματα κι οδυρμούς:
Αχ Θέε μου και ναχε ένα παράθυρο να ρθώ
για λίγο την μάνα μου να σε δώ!
Είμαστε μια γενιά… που όχι μόνο δεν κάναμε τίποτα…
Αλλά κι αυτά που έκαναν οι γονείς και οι παππούδες μας
τα καταστρέψαμε. Δεν αφήσαμε τίποτα όρθιο!
Τίποτα δεν με εκπλήσσει πια!!
Τίποτα δεν με εκπλήσσει πια!! Περισσότερο θλίβομαι ακούγοντας την είδηση ότι 8 χρονο παιδί, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά μετά απο καβγά που προέκυψε την ώρα του σχολικού διαλείμματος, τρέχοντας μαζί με άλλα παιδιά να βοηθήσουν φιλο τους κι αφού προηγήθηκε επεισόδιο...