Ποια λέξη μπορεί να αντιπροσωπεύσει αυτό που ζούμε στην Κύπρο;
Την Κύπρο της κλοπής, της διαφθοράς, της απάτης, της σήψης και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος; Την Κύπρο των Αγίων που κάποιοι την μετέτρεψαν σε Νήσο της Κολάσεως.
Έγινε ένα πραξικόπημα, μια προδοσία, μια εισβολή, ωστόσο κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει πληρώσει για αυτά τα εγκλήματα. Ο Φάκελος της Κύπρου έκλεισε και όλα μέλι γάλα. 1700 αγνοούμενοι, 200 χιλιάδες εκτοπισμένοι, 6500 χιλιάδες νεκροί αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ ένοχος!!!
Χρόνια μετά ήρθε η άλλη προδοσία. Αυτή του χρηματιστηρίου, όπου κόμματα και μεγαλοεπιχειρηματίες με τις ευλογίες των πολιτικών κατέστρεψαν την οικονομία του τόπου κι άφησαν για δεύτερη φορά τους πολίτες γυμνούς . Ακούσαμε βαρύγδουπες δηλώσεις για μαχαίρια που θα έφθαναν στο κόκκαλο αλλά ούτε και εδώ βρέθηκε ένοχος!!!
Ακολούθησαν πολλά σκάνδαλα άλλα μικρής και άλλα μεγάλης έκτασης αλλά και οι χρόνιες εκθέσεις του Γενικού Ελεγκτή όπου κατέγραφαν σε χιλιάδες σελίδες τις παρανομίες που γίνονταν αλλά ποτέ δεν ίδρωνε το αυτί κανενός καθώς κόρωνος κορώνου μάτι δεν βγάζει.’ Ετσι κάθε χρόνο αυτές οι πολυσέλιδες εκθέσεις με τα σκάνδαλα χάνονταν μεσα στα συρτάρια και το μεγάλο φαγοπότι συνεχιζόταν με τον Κυπριακό λαό να παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί!
Και μετά ήρθαν οι τραπεζίτες…τα GOLDEN BOYS με τα μπόνους οι οποίοι «πιανοντας» τον ρυθμό της εποχής χάριζαν δάνεια χωρίς εγγυήσεις και διέγραφαν δάνεια κομμάτων οργανώσεων και πολιτικών προσώπων που είχαν συνάψει μαζί τους εν μια νυκτί.
Προέτρεπαν τον κόσμο για αγορά μετοχών και αξιογράφων, τα οποία θα είχαν δήθεν πολλαπλά οφέλη ενώ απέκρυβαν από όλους ότι το τραπεζικό σύστημα κάπου έμπαζε νερά. Έτσι λοιπόν μέσα στο «κρύψε να περάσουμε» του λαού και της απληστίας των μεγάλων έγιναν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι ενώ ένα – ένα τα τραπεζικά ιδρύματα έκλειναν.
Τα συμφέροντα μεγάλα . Στόχος η κατάρρευση της οικονομίας της Κύπρου και η φτωχοποίηση χιλιάδων νοικοκυριών με τους λίγους να θησαυρίζουν εις βάρος του λαού. Προώθησαν νομοσχέδια που εξυπηρετούσαν τους στόχους τους παίρνοντας από τον λαό, καταθέσεις σπίτια και περιουσίες.
Του πήραν και τους μισθούς, τις συντάξεις και όλα τα επιδόματα. Του πήραν και τις αργίες, τις Κυριακές και τα οκτάωρα και όλα τα ωφελήματα. Του πήραν μαζί και την αξιοπρέπεια και τον οδήγησαν στην μιζέρια και στην θλίψη.
Έτσι με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια…
Και ο λαός δέχτηκε με το κεφάλι χαμηλά να κουβαλήσει το σταυρό που του φόρτωσαν ανηφορίζοντας τον δικό του Γολγοθά χωρίς διαμαρτυρίες.
Στο τέλος ήρθε και έδεσε μια πανδημία που βόλεψε τις φαρμακοβιομηχανίες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Τάξης… Πέτυχαν τον έλεγχο των πολιτών αλλά και την διάλυση της οικονομίας , των μικρών επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Έτσι φορτωμένοι ψυχολογικά οι πολίτες και κουρασμένοι από το κυνηγητό της αστυνομίας , την επιβολή προστίμων, των ασφυκτικών μέτρων ,το κλείσιμο των επιχειρήσεων και την μη εξασφάλιση ρευστού, γονάτισε…
Γονάτισε μπροστά στο άδικο, το παράλογο, το ανισσόροπο…. Έμεινε από δυνάμεις.
Και ακόμη και εκείνοι οι λίγοι που πρόλαβαν να φορέσουν ένα…. «κίτρινο γιλέκο» τους πολέμησαν, τους εξύβρισαν, τους απομόνωσαν, τους «έκοψαν» τα φτερά κάποια πουλημένα τομάρια που δεν είχαν ίχνος από τον Θεό μέσα τους…
Έτσι όλα κύλησαν όπως τα προγραμμάτισαν κάποιοι άλλοι για μας χωρίς εμάς.
Κι εμείς οι πολλοί, αφήσαμε μια φούχτα ανθρώπων να κρίνει το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας, της πατρίδας μας γιατί δεν είχαμε την δύναμη, το σθένος και την πυγμή να σηκώσουμε ανάστημα.
“Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν”, έλεγε ο αείμνηστος Βάσος Λυσσαρίδης.
Και εμείς γιατρέ μου φαίνεται ότι γονατίσαμε πολύ…
Άντρη Κωνσταντινίδου
Δημοσιογράφος
