Το θαύμα που έζησε, διηγείται η κυρία Χαρούλα, στην επιστολή που έγραψε στην γερόντισσα και ηγουμένη της Μονής του Αγίου Εφραίμ στην Νέα Μάκρη, γερόντισσα Μακαρία.
Η κυρία Χαρούλα περιγράφει τα όσα βίωσε με τον γιο της, μετά από πολύ σοβαρό τροχαίο που είχε το παιδί της, με τους γιατρούς να δίνουν ελάχιστες ελπίδες ζωής.
«Σεβαστή Ηγουμένη την ευχή σας.
Τον Άγιο τον γνωρίσαμε το 2007 μετά από θαύμα που έκανε στον γιο μου. Συγκεκριμένα στις 7/9/2007 ημέρα Παρασκευή και παραμονή του γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο γιος μου μόλις 18 χρονών είχε τροχαίο με μηχανή.
Το πόρισμα, βαριά κρανιογκεφαλική κάκωση με επισκληριδιο αιμάτωμα στον εγκέφαλο και αρκετές θλάσεις.
Μετά από πολύωρο χειρουργείο, οι γιατροί δεν μας έδωσαν και πολλές ελπίδες. Σε εμάς τους γονείς είπαν ότι μέρος του εγκεφάλου είναι πολτοποιημένο και στον αδερφό μου είπαν να ετοιμαστούμε για δωρεάν οργάνων.
Εγώ σαν μάνα από την πρώτη στιγμή εναπόθεσα τις ελπίδες μου και τις προσευχές μου στον Θεό και την Παναγία.
Κυριακή πρωί με πήρε τηλέφωνο ο μεγάλος μου γιος και μου είπε ότι στον ύπνο του είδε ένα ψηλό μοναχό γύρω στα 42-45 με μαύρα ράσα και σκουφάκι καλόγηρου στο κεφάλι. Στα χέρια του κρατούσε μια μπάλα φωτιά που κατέβαινε μέχρι κάτω στα πόδια του και γύριζε ξανά πίσω.
Από εκείνη τη στιγμή σταύρωσα το παιδί και επικαλούμουν τον Άγιο. Και δοξασμένο το όνομα του δεν μου το αρνήθηκε. Αμαρτωλή εγώ, ΑΓΙΟΣ αυτός. Ποιος θα νικούσε;
Την Τρίτη 11/9 και ενώ διάβαζα το βιβλιαράκι του Αγίου, εμφανίστηκε μια ευσεβείς κυρία (γνωστή μου) λέγοντας μου “Μην με παρεξηγήσετε μα μου εμπιστεύτηκαν τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ να σταυρώσω το παιδί”. Αυτό κι’ αν ήταν θαύμα. Από εκείνη τη στιγμή ήμουνα σίγουρη ότι το παιδί μου θα ζήσει.
Στις 13/9 ημέρα Πέμπτη και παραμονή του Τιμίου Σταυρού αλλά και της ημέρας που γεννήθηκε ο Άγιος Εφραίμ, εγώ ήμουνα σε αγρυπνία στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων έξω από το νοσοκομείο Λευκωσίας. Με παίρνει ο μεγάλος μου γιος και μου λέει πως διαβάζει την παράκληση του Αγίου και ευωδιάζει το δωμάτιο του. Κλείνουμε το τηλέφωνό και σε 3-4 λεπτά με παίρνει και πάλι. Αυτή τη φορά δυσκολευόταν να μιλήσει. Κάπως τρομαγμένος μου λέει “Μαμά ο Άγιος ειναι εδώ. Περπατά μαζί μου μέσα στο σπίτι. Ακούω και νιώθω τα βήματα του”.
Την επόμενη μέρα 14/9 δηλαδή ως εκ θαύματος ξύπνησε το παιδί μου και βγήκε μάλιστα και από την εντατική.
Μεταφέρθηκε στο νευροχειρουργικό τμήμα. Τότε άρχισε να μας ρωτά που είναι οι φίλοι του που τόσες μέρες στεκόντουσαν στα πόδια του κρεβατιού του. Μας περιέγραψε μια κοπέλα ντυμένη στα άσπρα και έναν ψηλό άντρα.
Το παιδί πήρε εξιτήριο στις 19/9/2007 δηλαδή σε 13 μέρες.
Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας!
Δοξασμένο το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου!
Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Εφραίμ!
Υ.Γ. Ξέρω πως αυτό έπρεπε να το κάνω εδώ και χρόνια μα ας με συγχωρέσει ο καλός και συμπονετικός μας Άγιος».
( Πηγη: 24News)
