Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφερθώ στην κ. Αριστοτέλους, της οποίας το έργο τα τελευταία χρόνια είναι αναμφισβήτητα αξιέπαινο, ούτε και θα αναλάβω ρόλο δικαστού όπως γίνεται στα ΜΚΔ. Αυτά θα τα αναλάβουν οι ειδικοί. Νιώθω, απλώς, την ανάγκη να υποδείξω κάτι σε αυτούς που λένε ότι οι φυλακές κατήντησαν ξενοδοχείο, χωρίς καμία διάθεση για άσκοπες αντιπαραθέσεις, απλώς για προβληματισμό.
Στα τέσσερα χρόνια που μπαινοβγαίνω για σκοπούς διδασκαλίας στο σωφρονιστικό ίδρυμα έμαθα πολλά, θα σταθώ, όμως, στο σημαντικότερο:
Στη φυλακή δεν θα συναντήσει κανείς μόνο τον serial killer ή τον Σάτυρο που κατέστρεψε το ανήλικο παιδί. Στη φυλακή θα συναντήσει τον συνάνθρωπο που για χρέη φυλακίστηκε και στιγματίστηκε, την κοπέλα που παρασύρθηκε, το παιδί που έκλεισε για δύο δευτερόλεπτα τα μάτια του στο τιμόνι και θα το πληρώνει μια ζωή, μαζί με τις τύψεις του για το μικρό παιδί του οποίου άθελα αφαίρεσε τη ζωή στον δρόμο, τον συνάνθρωπο που τον ξεγέλασαν και, ενώ είναι αθώος, πληρώνει για τα λάθη άλλων ( ναι, σπανίως μεν, συμβαίνουν, όμως, κι αυτά).
Στη φυλακή, δυστυχώς, θα συναντήσεις μη γένοιτο και το παιδί σου μια μέρα, εάν παρόλα όσα έκαμες και προσέφερες, κάποιοςαπάνθρωπος απατεώνας κατάφερε να το παρασύρει και να καταστρέψει τη ζωή του. Ακόμη χειρότερα, μπορεί ένα πρωί να συναντήσεις στον καθρέφτη ενός κελιού τον ίδιό σου τον εαυτό. Έξω δεν θα βρεις ποτέ τον χρόνο να το σκεφτείς, εκεί μέσα, όμως, θα έχεις χρόνια ολόκληρα να το συνειδητοποιήσεις , να το φιλοσοφήσεις, να το αποδεκτείς και, κυρίως, να το αντέξεις.
Ό,τι πιο εύκολο, λοιπόν, για τον καθένα μας να κάνει το δικό του check in εκεί μέσα. Και τότε δεν ξέρω εάν θα προτιμούσε το “Εξπρές του Μεσονυκτίου”, αντί το υποτιθέμενο “ξενοδοχείο πέντε αστέρων” το οποίο επικαλούνται πολλοί.
Καλό είναι να βγάζουμε τη γλώσσα μας περίπατο, λίγη κριτική σκέψη και διάθεση, όμως, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Αντιθέτως, τοιουτοτρόπως προλαβαίνουμε πολλές και δυσάρεστες καταστάσεις.
Μάριος Ευσταθίου
23/06/22
