Ο κατακερματισμός των αστικών, περιαστικών και αγροτικών περιοχών από τη μια και τα μικρά μεγέθη από την άλλη οδηγούν την τοπική αυτοδιοίκηση σε ασφυξία. Τα λειτουργικά έξοδα των δήμων, ακόμα και σε περίοδο πανδημίας, αυξάνονται την ίδια στιγμή που τα έσοδα μειώνονται δραματικά. Μια πορεία που οδηγεί σε αδιέξοδο. Τελευταίο καταφύγιο η αύξηση στη φορολόγηση των δημοτών.
Για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται η δυσκολία για αλλαγές στην όλη διάρθρωση του κράτους, αφού κάθε αλλαγή θεωρείται σαν απειλή για ανατροπή κομματικών φέουδων και επηρεασμό κομματικών εκλογικών ποσοστών. Θεωρητικά όλοι συμφωνούν με την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στην όλη διαδικασία όμως υπεισέρχονται σκοπιμότητες που φαίνεται να σκοτώνουν τη μεταρρύθμιση.
Πέφτουν βαρύτατες ευθύνες στους ώμους όσων προσπαθούν να ενοποιήσουν ανομοιογενείς καταστάσεις που κατά πολλούς εξυπηρετούν μόνο κομματικά, εν γένει πολιτικά συμφέροντα. Ευθύνεται ειδικά το υπουργείο εσωτερικών για έρευνες επί παραγγελία, που ουσιαστικά ωραιοποιούν την απορρόφηση και διάλυση του μικρού από το μεγάλο. Δεν πιστεύω να υπάρχει μονάδα τοπικής αυτοδιοίκησης που να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα και την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όχι όμως της απορρύθμισης που κάποιοι ηθελημένα ή άθελα τους επιδιώκουν.
Υποθέτω πως, όπως λειτουργεί σήμερα στην Πάφο το ΣΑΠΑ με τον ίδιο τρόπο θα δημιουργηθεί σύντομα και το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Πάφου. Ως εκ τούτου και δεδομένου ότι δεν προχωρεί η μεταρρύθμιση τότε θα έχουμε περαιτέρω μείωση των εσόδων του Δήμου Γεροσκήπου.
Η Γεροσκήπου δεν είναι πολεοδομική αρχή, γεγονός που επίσης παραπέμπει σε μειωμένα έσοδα σε σύγκριση π.χ. με το Δήμο Πάφου. Παράλληλα, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, κάθε προσπάθεια ωρίμανσης και εκτέλεσης έργων με τα σημερινά δεδομένα είναι ένας πραγματικός Γολγοθάς.
Και ενώ τα χρονικά περιθώρια μέχρι και τη διάλυση της βουλής, ενόψει βουλευτικών εκλογών, εξαντλούνται επικίνδυνα, δεν προκρίνεται οιαδήποτε θετική κατάληξη. Ενώ στη περίπτωση της Γεροσκήπου απομακρύνεται το σενάριο ενοποίησης με το Δήμο της Πάφου, αυξάνεται συνακόλουθα ο αριθμός των κοινοτήτων προς συνένωση με τη Γεροσκήπου. Πρόκειται για την Αγία Βαρβάρα, την Αγία Μαρινούδα, την Αχέλεια, την Τίμη , την Αναρίτα και τα Μανδριά. Νεοφανές εμπόδιο η διεξαγωγή των δημοψηφισμάτων.
Κάποιοι προκρίνουν παγκύπριο δημοψήφισμα, για να απαντηθεί ενδεχομένως το ερώτημα αν συμφωνεί ο λαός με τη προτεινόμενη μεταρρύθμιση. Κάποιοι άλλοι θεωρούν πιο δημοκρατική διαδικασία τα τοπικά δημοψηφίσματα.
Όσον αφορά τα παγκύπρια δημοψηφίσματα, η σκοπιμότητα είναι εμφανής για παράκαμψη έντονων αντιδράσεων ενοποίησης π.χ. της Αγίας Νάπας με το Παραλίμνι και στη δική μας περίπτωση της Γεροσκήπου με την Πάφο.
Από την άλλη, σε περίπτωση τοπικών δημοψηφισμάτων προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Στην πρώτη περίπτωση ο δήμος Πάφου ψηφίζει «Ναι» για ενοποίηση με τη Γεροσκήπου ενώ η Γεροσκήπου ψηφίζει «Όχι». Προφανώς δεν εγκρίνεται η ενοποίηση.
Αν, στο δεύτερο σενάριο, οι προς ενοποίηση κοινότητες με τη Γεροσκήπου ή κάποιες εξ αυτών και σε αντίθεση με τη Γεροσκήπου ψηφίσουν «Όχι», πάλι δεν εγκρίνεται η ενοποίηση.
Με αυτά τα δεδομένα, που είναι και το πιο πιθανό σενάριο, δεν προχωρά η μεταρρύθμιση. Ποιο είναι το αποτέλεσμα και ποιες οι συνέπειες για την μεταρρύθμιση; Παταγώδης αποτυχία, με ευθύνη του υπουργείου εσωτερικών και καταστροφικές συνέπειες για την πορεία της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.
