Αλισβερίσια.
Οι δημοτικές εκλογές τον ερχόμενο Ιούνιο, θα είναι μια δοκιμασία για τα πολιτικά κόμματα και προετοιμασία για τις επόμενες προεδρικές.
Ηδη, οι κομματικές συμμαχίες άρχισαν να διαμορφώνονται.
Ανκαι εκτιμάται πως ο βαθμός συμμόρφωσης των μελών στις αποφάσεις των κομματικών ηγεσιών, δεν θα είναι ιδιαίτερα υψηλός, εντούτοις έστω και το ήμισυ των μελών να πειθαρχήσουν και να προσέλθουν στην κάλπη, θα θεωρηθεί από τις κομματικές ηγεσίες ως θετικό «τεστ αντοχής».
Πολιτικοί, οι οποίοι βρίζονταν στο παρελθόν, έχουν δώσει τα χέρια ενόψει εκλογών.
Οι θέσεις-καρέκλες είναι πολλές. Περιφερειάρχες, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, μέλη συμβουλίων, κλπ.
Το αλισβερίσι, (alişveriş η λέξη, κληρονομιά από την Οθωμανοκρατία), οργιάζει. Οι θέσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη από ανθρώπους που νοιάζονται πρωτίστως για την επιτυχή εκλογή τους και για τις πλούσιες απολαβές και άλλα ωφελήματα που θα έχουν, παρά για τις ουσιαστικές ευθύνες έναντι της κοινωνίας.
Η χώρα μας περνά από περίοδο παρακμής. Οι τιμές των αγαθών αυξάνονται συνεχώς, το ίδιο και το χρέος της χώρας. Ουσιαστική ανάπτυξη δεν παρατηρείται ενώ παραμένουμε εξαρτημένοι από τον τουρισμό ως το μοναδικό προιόν που ο τόπος προσφέρει.
Το σύστημα υγείας έχει αλωθεί από διεθνείς εταιρείες με τα νοσοκομεία το ένα μετά το άλλο να εξαγοράζονται. Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν καταστραφεί από έναν ανίκανο ΟΚΥπΥ, που το μόνο που κάνει είναι να αντλεί λεφτά από το δημόσιο ταμείο (αστείρευτο πηγάδι έχει καταντήσει) με αντάλλαγμα το αλισβερίσι (το συνηθίσαμε πια) με τα κόμματα, που του εγκρίνουν τα κονδύλια.
Τα ακριβοκοστολογημένα έργα υποδομής, όπως το οδικό δίκτυ και τα δημόσια κτίρια, εκτελούνται με ξένο χρήμα, σφίγγοντας ακόμη περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό των φορολογουμένων.
Η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, έχει καταντήσει εθνικό ανέκδοτο, όπως και το έργο στο Βασιλικό για το υγροποιημένο αέριο.
Η αστυνομία έχει χάσει την αξιοπιστία της, όχι μόνο επειδή αδυνατεί να προλάβει το έγκλημα, αλλά και επειδή εξετάζει υποθέσεις «ευνοιοκρατικά», χωρίς να τηρεί την αρχή της ίσης αντιμετώπισης των πολιτών.
Ευρισκόμενοι ενώπιον αυτής της σήψης, καλούμαστε να ξεχωρίσουμε τους λίγους, οι οποίοι γνωρίζουμε ότι νοιάστηκαν και ότι θα συνεχίσουν να νοιάζονται για το κοινό καλό.
Αυτούς θα πρέπει να στηρίξουμε. Επειδή το δικό μας μέλλον και των παιδιών μας είναι που διακυβεύεται.
Ιωσήφ Μουτήρης
