Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται για τα καύσιμα στα κατεχόμενα, θα ήθελα να παρατηρήσω, ότι,
α) ο κόσμος δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα λόγω της υψηλής τιμής των καυσίμων στις ελεύθερες περιοχές, δυσανάλογης με το μέσο μισθό και
β) η μετάβαση στα κατεχόμενα θεωρείται νόμιμη από την Κυπριακή Δημοκρατία, κατά συνέπεια και ο εφοδιασμός σε καύσιμα είναι νόμιμος.
Αυτό που ίσως ενδεχομένως να ήταν καταδικαστέο είναι η εμπορία καυσίμων όπως και άλλων αγαθών.
Θα ήταν επομένως άδικο να χαρακτηρίζονται, όσοι εφοδιάζουν τα αυτοκίνητα τους με καύσιμα από πρατήρια στα κατεχόμενα, ως «λιγότερο πατριώτες», ή ακόμη ότι θέτουν σε δοκιμασία την οικονομία της Κύπρου.
Να μην ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στη Δημοκρατία της Κύπρου δεν έγιναν από τον απλό κόσμο, μεταξύ των οποίων και πρόσφυγες που επισκέπτονται τα κατεχόμενα και καταθέτουν τη ψυχή τους σε κάθε επίσκεψη, αλλά κυρίως από «υπερπατριώτες», οι οποίοι στην οθόνη σχίζουν τα ιμάτια τους με συνθήματα όπως «τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια» (που είναι φυσικά), ενώ στα σκοτεινά δωμάτια της οικονομικής διαπλοκής, δηλώνουν ειρωνικά και σαρκαστικά, «this is Cyprus».
Είμαι της άποψης ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να ασχοληθεί με τα πραγματικά αίτια που ωθούν κατοίκους που διαμένουν στις ελεγχόμενες από την ΚΔ περιοχές, να εφοδιάζονται από πρατήρια στα κατεχόμενα, και αφού διαγνώσει το πρόβλημα τότε να προσφέρει θεραπεία.
