Σε επίπεδο κρατών μελών, η μικρή Κύπρος κατέγραψε την μεγαλύτερη αναλογία νέων αιτήσεων ασύλου, 885 ανά εκατομμύριο άτομα, αριθμός που την κατατάσσει στην πρώτη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άσχετα αν σε σχέση με τον περσινό Φεβρουάριο υπήρχε μείωση στον αριθμό τους. Η δυσαναλογία των αριθμών νέων αιτητών ασύλου με τον αριθμό πληθυσμού μας εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για την εθνική μας ασφάλεια, για την ταυτότητα, την θρησκεία και τον πολιτισμό μας.
Το στατιστικό αυτό στοιχείο πρέπει να προβληματίσει τους πάντες και να αφυπνίσει τους αρμοδίους να λάβουν δραστικά μέτρα. Παρά τα όποια θετικά μέτρα λήφθηκαν για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, εντούτοις, οι αριθμοί είναι άκρως ανησυχητικοί για το μέλλον των ελληνοκυπρίων και θα πρέπει να εστιάσουμε, θα πρέπει να βρούμε λύσεις άμεσες όχι μόνο στις μεταναστευτικές ροές αλλά και στη αντιμετώπιση του δημογραφικού μας προβλήματος και της υπογεννητικότητας μας.
Το δημογραφικό και η υπογεννητικότητα της Κύπρου έχει καταντήσει μάστιγα για τον τόπο μας και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον ως εθνικό μας ζήτημα. Κάθε λαός, για να επιβιώσει εθνικά και να αναπτυχθεί, να διαιωνιστεί, απαιτείται να καταγράφει γεννήσεις εντός ενός συγκεκριμένου ποσοστού γεννήσεων. Αντιθέτως, λαός που δεν γεννά είναι καταδικασμένος σε αφανισμό. Το τρίπτυχο του δημογραφικού θανάτου μιας χώρας είναι: Α) Υπογεννητικότητα, Β) Γήρανση πληθυσμού και Γ) Μετανάστευση. Δυστυχώς και στα τρία αυτά θέματα είμαστε πρωταθλητές και για να φτάσουμε μέχρι εδώ συνέβαλλαν αρκετοί και διάφοροι παράγοντες. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο τα νέα ζευγάρια να βάζουν σε δεύτερη μοίρα την απόκτηση μεγαλύτερης οικογένειας, αφού, κάπου οι χαμηλοί μισθοί, κάπου το ότι οι νέοι μας δεν αποφασίζουν νωρίς να αποκτήσουν οικογένεια και δίνουν προτεραιότητα στις σπουδές τους ή προτιμούν πρώτα την επαγγελματική τους αποκατάσταση, αλλά και το αποτρεπτικά αυξανόμενο κόστος ζωής στη Κύπρο που σε συνδυασμό με την έλλειψη κινήτρων, την ολιγωρία και την μη διορατικότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων να δώσουν κίνητρα στους νέους μας για δημιουργία πολυμελούς οικογένειας, μας οδήγησαν στα ποσοστά που έχουμε σήμερα.
Ειδικά όσον αφορά τα κίνητρα για αύξηση των γεννήσεων θεωρώ πως θα έπρεπε να καταρτιστούν Εθνικά Στρατηγικά Σχέδια και Σχέδια για χρηματοδοτήσεις/οικονομικά κίνητρα όπως:-
Α) Οικονομική βοήθεια σε γεννήσεις ανά παιδί
2) Φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις
3) Στεγαστικά κίνητρα
4) Πρόωρη σύνταξη στις πολύτεκνες μητέρες
5) Εκπόνηση σχεδίων για οικονομική και κοινωνική στήριξη
6) Αναβάθμιση και επέκταση των ολοήμερων σχολείων
7) Υποβοήθηση υπογόνιμων ζευγαριών με την ένταξη των εξωσωματικών στο ΓεΣΥ
8) Μειωμένη τιμολόγηση ρεύματος και δημοτικών τελών στους πολύτεκνους
Η Κύπρος έχει παραδοθεί αυτή την στιγμή στην Εθνοτική αντικατάσταση αφού η μείωση γεννήσεων των Ελληνοκυπρίων αναπληρώνεται από τις μεταναστευτικές ροές και όχι από τις γεννήσεις μας. Το δεδομένο αυτό επιβάλλεται να το λάβουμε σοβαρά υπόψη εάν δεν θέλουμε ως πολιτικοί να καταταγούμε στους εφιάλτες της ιστορίας μας.
Το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή το μαρτυρούν οι ίδιοι οι αριθμοί που επιβεβαιώνουν τα όσα φωνάζουμε. Χωρίς να θέλουμε να στιγματίσουμε τα παιδιά αυτά τα οποία σαφώς έχουν δικαίωμα στην μόρφωση και από την στιγμή που διαμένουν στο τόπο μας, η ένταξη τους στα δημόσια εκπαιδευτήρια μας συντείνει και στην καλύτερη ένταξη τους στην κοινωνία μας. Εντούτοις, δεν μπορεί να μην προβληματίσει η αναλογία των κύπριων μαθητών και ειδικά στα νηπιαγωγεία και δημοτικά, με τους μαθητές με μεταναστευτικό βιογραφικό. Η αναλογία αυτή σκιαγραφεί το πληθυσμιακό μέλλον της Κύπρου που σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα της Κύπρου και δεδομένου και του μεγάλου αριθμού παιδιών που γεννούν οι μουσουλμάνες γυναίκες, στο σύντομο μέλλον θα είμαστε μειονότητα στην ίδια μας την πατρίδα. Οι γεννήσεις στην Κύπρο ανέρχονται στο 1.4, την στιγμή που ένας λαός για να επιβιώσει απαιτεί τουλάχιστον 2.1. Με την υπάρχουσα γεννητικότητα και εάν παραμείνει το ποσοστό 1.4 ανά κύπρια, ο πληθυσμός των ελληνοκυπρίων υπολογίζεται να μειωθεί κατά 50% σε τριάντα χρόνια.
Η γλώσσα, η θρησκεία, τα ήθη και έθιμα, η κουλτούρα και πολιτισμός μας, βρίσκονται σε κίνδυνο. Κινδυνεύει η οικονομία και η εθνική μας ασφάλεια, η εθνική και φυσική μας επιβίωση για την οποία έχουμε δώσει αγώνες. Κάποτε ο εχθρός ήταν φανερός, τώρα όχι μόνο εισβάλλει «ειρηνικά» αλλά τον συντηρούμε κιόλας!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΖΑΡΟΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΠΑΦΟΥ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΑΛΗΘΕΙΑ”
