Περνάς το τούνελ και σε περιλούζει κρύος ιδρώτας … βρίσκεσαι σε εμπορικό κέντρο και νομίζεις ότι πεθαίνεις, ψάχνεις απεγνωσμένα την έξοδο, αέρα … νιώθεις τσιμπήματα στο στήθος και αμέσως σπεύδεις στο νοσοκομείο, γιατί θεωρείς ότι σε πούλησε η καρδιά σου, ξεφεύγεις … Όλα αυτά και άλλα πολλά, σημεία των καιρών, μέσα στην έντονη και πιεστική ζωή στην οποία καθημερινά διεξάγουμε τον δικό μας προσωπικό αγώνα. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχουν φοβίες, δεν υπάρχει πανικός, εμείς τον προκαλούμε ή καλύτερα μας τον προκαλούν οι γνωστοί – άγνωστοι που είτε το θέλουμε είτε όχι γυροφέρνουν στη ζωή μας.
Όπως, όμως, για όλα τα ζητήματα υπάρχουν λύσεις, έτσι και γι΄ αυτό. Το να καταφύγεις σε ειδικό ή σε φαρμακευτική αγωγή πρέπει να αποτελεί την ύστατη λύση νοουμένου ότι έχεις εξαντλήσει όλα τα άλλα. Κι αυτό γιατί κανένας δεν μπορεί να μας βοηθήσει πραγματικά, εάν εμείς οι ίδιοι δεν βοηθήσουμε τον εαυτό μας.
Αρχικά, ξεχάσαμε τον ρόλο της φύσης για τη σωματική και ψυχική μας ισορροπία. Μια βόλτα στο βουνό και στη θάλασσα, στον καθαρό αέρα «καθαρίζει» το μυαλό και ηρεμεί το σώμα. Ο βασικότερος, όμως, σύμμαχος είναι ο ήλιος ο ζωοδότης, αυτός στον οποίο ουσιαστικά χρωστάμε την ύπαρξή μας. Λίγα λεπτά την ημέρα απέναντι στο φως είναι αρκετά για την απαραίτητη βιταμίνη καθώς και ενέργεια που συμβάλλει στη θετική σκέψη, μακριά από τις κλούβες και τα τσιμέντα, στα οποία μας έχουν «κλείσει». Και η έκθεσή μας για λίγα λεπτά δεν προκαλεί αρρώστιες, αρρώστιες προκαλούν οι φοβίες και τα άγχη που μας καλλιεργούν. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που οι αρχαίοι λαοί και δη οι Έλληνες θεοποίησαν τον ήλιο.
Έπειτα, ξεχάσαμε τον ρόλο της ισορροπημένης διατροφής που δεν αφορά στην ποσότητα αλλά, κυρίως, στην ποιότητα. Διότι βάση της υγείας μας είναι το έντερο, κάτι που αντιλαμβάνεται ο καθένας μετά από ένα προσωρινά ευχάριστο φαγοπότι, κάτι που όλοι έχουμε ζήσει και γνωρίζουμε τον ρόλο που διαδραματίζει τόσο για τη σωματική όσο και την ψυχική μας ηρεμία. Οπόταν, ποτέ δεν είναι αργά να εμπεδώσουμε πως λίγα λεπτά απόλαυσης δεν αξίζουν για τέτοια προβλήματα που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε στον εαυτό μας (Ιπποκράτης).
Ακολούθως, ας μην ξεχνάμε το εξίσου βασικό, όλα είναι στο μυαλό μας. Εδώ κι αν κάνουμε τραγικά λάθη. Την ώρα που ο φόβος λυγίζει τα γόνατά μας είναι πολύ σημαντικό να τον αγνοήσουμε, αφού στην ουσία είναι ανύπαρκτος. Δεν υπάρχει, μας τον εμφύτευσαν, μας τον καλλιέργησαν, τον συντηρούν γιατί τους βολεύει, κάνε έτσι, πράξε τοιουτοτρόπως, αντίδρασε, μην αντιδράσεις, είσαι ένα πιόνι που εκ γενετής εκτελεί εντολές. Βγάλε τον απ΄ το μυαλό σου, σβήσε τον και ξεκίνα απ΄ την αρχή, ποτέ δεν είναι αργά. Στο μυαλό, επίσης, συγκεντρώνονται και οι αρνητικές σκέψεις, οι δεύτερες σκέψεις, οι αμφιβολίες. Είναι τόσες πολλές που ξεχάσαμε τον σημαντικότερο νόμο, αυτόν της έλξης. Εάν σκέφτεσαι θετικά, θα μπορέσεις να βοηθήσεις πρωτίστως τον εαυτό σου και ακολούθως τον υπόλοιπο κόσμο. Εάν, αντιθέτως, σκέφτεσαι αρνητικά, τότε μόνο αρνητικές καταστάσεις θα σε περιτριγυρίζουν. Βέβαια, οι απαιτήσεις μας καλό είναι να κινούνται σε λογικά πλαίσια, χωρίς αχαριστία. Ας αρκεστώ στο ψωμί και ας νιώσω ευγνωμοσύνη, δεν χρειάζεται να είμαι αχάριστος ζητώντας παντεσπάνι. Σημαντικό, επίσης, είναι η ευγνωμοσύνη και για τα μη θετικά. Διότι ξεχάσαμε πως η ζωή έτσι είναι, πως ό,τι και να συμβεί είναι Θείο δώρο, πως το καθετί έχει τον σκοπό του (Αριστοτέλης).
Τελευταίο και σημαντικότερο, αγάπη και μόνο αγάπη, για ολόκληρο τον κόσμο, για ολόκληρο το Σύμπαν και τα δημιουργήματά του. Ξεκινούμε αθώοι και καταλήγουμε να μισούμε, να ζηλεύουμε, να σκεφτόμαστε μόνο το κακό του άλλου. Δεν αφήνουμε το φως της αγάπης να μας κατακλύσει, να περιλούσει και να ηρεμήσει την ψυχή μας. Αγάπη, όχι όπως τη βιώνουμε, εγωιστικά δηλαδή για να εξυπηρετεί τις δικές μας ανάγκες, αλλά απλόχερα για το καθετί πέραν από εμάς . Άνθρωπος ο οποίος πληροί από αγάπη δεν έχει χρόνο και χώρο για αρνητικές σκέψεις, δεν παιδεύει και συνεπώς δεν παιδεύεται, δεν φθείρεται, ζει στη γαλήνη και την ηρεμία. Εάν, ακόμη, καταφέρει και δουλέψει τη συγχώρεση, όχι γιατί του το υπαγορεύουν δόγματα και θρησκείες, αλλά γιατί το «φωνάζει» ο εσωτερικός του κόσμος, εκεί είναι που θα ξεκινήσει τη δική του ξεχωριστή πορεία για τα ανώτερα. Και απαραίτητη προϋπόθεση για τα πιο πάνω είναι και η αγάπη και αποδοχή του εαυτού σου, χωρίς να σε ενδιαφέρει η γνώμη των πολλών, νοουμένου ότι τα έχεις εντάξει με τη συνείδησή σου (Σωκράτης).
Όσο πιο σύντομα αποδεχτείς το πρόβλημα και το μοιραστείς, τόσο πιο γρήγορα δεν θα υφίσταται πρόβλημα. Είσαι ό, τι σκέφτεσαι, συνεπώς το πρόβλημα είσαι εσύ. Εάν είσαι θετικός και πλήρης από αγάπη, όλα θα σου έρχονται θετικά, δεν υπάρχει χώρος για οτιδήποτε άλλο στη ζωή σου. Είσαι ό, τι σκέφτεσαι … με το που σταματάς να σκέφτεσαι δεν υπάρχει καμιά φοβία, τίποτα αρνητικό , τίποτα μεμπτό … είσαι μοναδικός, ξεχωριστός, είσαι ευτυχής και τυχερός αφού αποδέχτηκες – επιτέλους – το Θείο δώρο που σου δόθηκε, την ίδιά σου τη ζωή.
Σαν σήμερα, Οκτώβριος 2017.
Για όλους όσοι παλεύουν, ακόμη, και δεν έχουν τσακίσει το “θεριό”.ρ
Μάριος Ευσταθίου
Φιλόλογος – Δημοσιογράφος
