Όσοι αγαπούν τα άλογα το ξέρουν πολύ καλά, ο δεσμός μεταξύ ενός αλόγου και του ανθρώπου του είναι απολύτως άρρηκτος, ακόμη και στο θάνατο.
Η συγκεκριμένη ιστορία το αποδεικνύει περίτρανα!
Στην εικόνα αυτή, το αλογάκι βρίσκεται δίπλα σε ένα φέρετρο, το κεφάλι του ακουμπά απαλά την επιφάνεια του ξύλινου κιβωτίου, ενώ τα δάκρυά του πέφτουν αβίαστα και ανεξήγητα. Αντικειμενικά, είναι μια στιγμή συμπόνιας και πίστης, μια απόδειξη της συναισθηματικής ικανότητας των ζώων να αντιλαμβάνονται και να ανταποκρίνονται σε απώλειες και πόνο. Πέραν της αισθητικής της εικόνας, ανοίγει τον δρόμο για βαθύτερες σκέψεις για τη φύση της ανθρώπινης συνύπαρξης και τη συνδεσιμότητα που μας ενώνει με τον κόσμο των ζώων.
Εργαζόταν στο ροντέο για 10 χρόνια και δεν μπορούσε να χάσει την κηδεία
Ο Wagner Lima από την Παραγουάη πέθανε σε ατύχημα με μοτοσικλέτα στην Paraíba της Βραζιλίας, σε ηλικία 34 ετών. Ο αδελφός του ήξερε ότι ο καλύτερος φίλος του άτυχου Βάγκνερ δεν μπορούσε να χάσει την κηδεία. Και δεν ήταν άλλος από το αγαπημένο του άλογο Sereno. Ημιεπαγγελματίας καουμπόης, ο Βάγκνερ έκανε ιππασία με το πιστό του άτι για σχεδόν μια δεκαετία.
Η οικογένεια και οι φίλοι του Wagner de Lima Figueiredo θρήνησαν την κηδεία του στη Βραζιλία μαζί με το πιστό του άλογο. Καθώς η πομπή με το φέρετρο περνούσε μπροστά τους, ο Σερένο αναγνώρισε ότι μέσα στο φέρετρο υπήρχε ένα άλογο και με έναν απίστευτο τρόπο πλησίασε σε αυτό, ακούμπησε το κεφάλι του πάνω του και το αποχαιρέτησε.
Το άλογο θρήνησε το αφεντικό του βάζοντας το κεφάλι του πάνω στο φέρετρο
“Χτύπησε τις οπλές του στο έδαφος, τσίριξε και άγγιξε ακόμη και το κεφάλι του στο φέρετρο”.
Ένας στενός οικογενειακός φίλος που ήταν μάρτυρας του γεγονότος, ο Francio Limier, λέει ότι δεν θα το πίστευε αν δεν το είχε δει με τα ίδια του τα μάτια. Όταν το φέρετρο βγήκε από την εκκλησία, ο Σερένο φάνηκε να κλαίει, σαν να αναγνώριζε ότι το αφεντικό του τον είχε εγκαταλείψει. Χτυπούσε τις οπλές του στο έδαφος και κλαψούριζε. Φαινόταν να νιώθει θλίψη για την απώλεια του αγαπημένου της φίλου και αναβάτη. Ακούμπησε μάλιστα το κεφάλι του στο φέρετρο του νεκρού”.
Ο αδελφός του τίμησε τον Βάγκνερ με τη φροντίδα του για τον Σερένο και τα ζώα που αγαπούσε. Είχε πάθος και μεγάλη στοργή γι’ αυτόν”. Μερικές φορές σταματούσε ακόμη και να αγοράζει πράγματα για τον εαυτό του για να μπορεί να αγοράζει ζωοτροφές για τα άλογά του”.
(ΠΗγή και Φώτο: Destora)
