Καλά κάνω εγώ που δεν πηγαίνω εκκλησία…

Σκέψεις….
Mόλις ακουστεί ένα σκάνδαλο με μοναχούς/ιερείς να εμπλέκονται, αμέσως όλοι ξεσπαθώνουν κι αρχίζουν τις γνωστές κατηγορίες …
Καλά κάνω εγώ που δεν πιστεύω…
Καλά κάνω εγώ που δεν πηγαίνω εκκλησία…
Που δεν πάω να εξομολογηθώ σε αυτούς τους…….
Που δεν πιστεύω σε αυτά τα ψεύτικα θαύματα…
Που δεν προσκυνώ Άγιες ζώνες και σκηνώματα Αγίων…
Που δεν μπορώ να τους θωρώ μπροστά μου…κτλ…κτλ…κτλ…
Λες κι οι μοναχοί/ιερείς δεν είναι άνθρωποι με λάθη κι αδυναμίες…
Λες κι αυτοί οι άνθρωποι επειδή ασκητεύουν δεν δικαιούνται να υποπέσουν σε λάθη κι αμαρτίες…
Λες κι αυτοί οι άνθρωποι επειδή φόρεσαν το ράσο έγιναν Θεοί…
Άνθρωποι είναι… κι όσο κι αν παλεύουν να πορεύονται στον δρόμο του Θεού ο διάβολος πάντα έχει την δύναμη να τους επηρεάσει, να τους παρασύρει σε μονοπάτια αμαρτωλά…
Προς τι η τόση κακία , όλο αυτό το μίσος κι ο χλευασμός προς τα πρόσωπα αυτων των ανθρώπων;
Την δικιά μας την καμπούρα την κοιτάξαμε;;;
Εμείς επειδή δεν φορέσαμε ράσα, δικαιούμαστε να τρώμε με χρυσές κουτάλες, να αρπάζουμε τα χρήματα των άλλων, να εμπλεκόμαστε σε ροζ σκάνδαλα;;;
Στο πρώτο ατόπημα των ανθρώπων της Εκκλησίας, είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε το δηλητήριο μας , ξεχνώντας ότι δεν είναι ο Θεός που μας απογοήτευσε αλλά κάποιοι άνθρωποι που παλεύουν με δαίμονες και με τα πάθη τους για να βρίσκονται στον καλό δρόμο που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Δεν είναι καθόλου εύκολος δρόμος και δεν έχουν όλοι τις ίδιες δυνάμεις κι αντιστάσεις…
Τα δε θαύματα γίνονται κάθε μέρα κάθε στιγμή…αρκεί να έχει ο άνθρωπος ανοικτά τα μάτια της ψυχής να τα βλέπει…
Την δε εξομολόγηση δεν την κάνουμε για να τα ακούσει ο πνευματικός αλλά για να ταπεινωθούμε μπροστά στον Θεό και να ζητήσουμε συγχώρεση για τις αμαρτίες μας…
Είναι σαν να μας δίνει ο ίδιος ο Θεός και μια 2η και 3η και 10η ευκαιρία για να ξεφορτωθούμε τις αμαρτίες που μας βαραίνουν ώστε να οδηγήσουμε την ψυχή μας προς τον παράδεισο…