Τα είκοσι χρόνια που έζησα στα έδρανα της Βουλής δεν ήταν εύκολα χρόνια. Δεν ήταν χρόνια ευτυχισμένα. Ας μην ξεχνούμε ότι σε αυτά τα είκοσι χρόνια κτυπήθηκε αυτή η χώρα, αυτός ο λαός, από μεγάλες τραγωδίες για τις οποίες οι βουλευτές-ως μέρος του πολιτικού συστήματος -δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Έζησα -ανάμεσα σε άλλα- την καταστροφή του Χρηματιστήριου, την αποτυχία του σχεδίου Ανάν, την τραγωδία της Ήλιος και την καταστροφή στο Μαρί, την κατάρρευση των τραπεζών , το κούρεμα των καταθέσεων και την κρίση των αξιογράφων, τις εκποιήσεις ,το ξεπούλημα του Συνεργατισμού και τη διάλυση ημικρατικών οργανισμών όπως τις Κυπριακές Αερογραμμές – και τέλος – την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας του covid 19 κλπ.
Δεν θα πω ψέματα, δεν θα υποκριθώ. Το απέφυγα τόσα χρόνια, θα το αποφύγω και σήμερα. Αληθινά δεν θέλω να χαϊδέψω τα αυτιά κανενός με σοκολατένια λόγια. Προσωπικά φεύγω από την Βουλή, οικειοθελώς – πλήρης από εμπειρίες και γνώσεις – αλλά και φορτωμένος πίκρες και πληγές, σαν αυτές του Οδυσσέα σαν έφτασε στην Ιθάκη, αφού αντιμετώπισε τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες και τον θυμωμένο Ποσειδώνα.
Για πολλούς ήμουν το μαύρο πρόβατο, ο ενοχλητικός, ο πεισματάρης , ο ακτιβιστής, ο λαϊκιστής, ο whistleblower, ο ξένος, ο παρίας, ο ανεπιθύμητος, ο «από άλλο ανέκδοτο»….
Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ύβρεις, τις απειλές, τους προπηλακισμούς, τις σπιουνιές, την συκοφαντία, την απαξίωση- με αλλά λόγια -το bulling που έχω βιώσει σε αυτό το χώρο.
Ακόμα και στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, όταν τόλμησα να ζητήσω την εφαρμογή του κανονισμού και του κώδικα δεοντολογίας- όταν για 7η φορά με πρόταση νόμου βουλευτών επεκτείνεται και διευρύνεται το πρόγραμμα για απαλλαγή μέρους των φορολογικών υποχρεώσεων εταιρειών και φυσικών προσώπων- δέχτηκα δριμύτατη προσβλητική επίθεση και πολιτικό προπηλακισμό.
Στην παρατήρηση ότι είναι υποχρέωση των βουλευτών να δηλώσουν την πιθανή σύγκρουση συμφέροντος – ποιοι δηλαδή έχουν φορολογικές οφειλές- ο κ. Α. Νεοφύτου απάντησε με συκοφαντίες και ψέματα, ο κ. Μ. Σιζόπουλος επανέλαβε τις συκοφαντικές υπόνοιες του κ. Συλλούρη για τον Al Jazeera και ο κ. Χ. Πιττοκοπίτης είπε ότι «τέτοιος που είσαι, καλά σου κάμνουμε, εσύ μας προκαλείς».
Επί της ουσίας όμως κανένας τους δεν εφάρμοσε τον κανονισμό περί σύγκρουσης συμφέροντος, σε κανένα από τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στη τελευταία διήμερη ολομέλεια της Βουλής.
Κατ’ ακρίβεια την δεύτερη μέρα, γίναμε ο στόχος επιθέσεων από όλες τις πλευρές όταν τους υποδείξαμε τα τρομερά κενά που περιέχει το πολυνομοσχέδιο για την προστασία των καταναλωτών από τις καταχρηστικές ρήτρες. Στην ουσία – για άλλη μια φορά – οι βουλευτές έκαναν το χατίρι των τραπεζών.
Ο αποχαιρετισμός από τους βουλευτές έμοιαζε περισσότερο με «πολογιαστόν». Όπως είπε ο κ. Α. Νεοφύτου «το ολιγότερο να σε λέει ψεύτη ένας που τι δεν είπε για το πολιτικό σύστημα τόσα χρόνια»
Αυτό που ίσως δεν μπορεί να αντιληφθεί ο κ. Νεοφύτου είναι ότι για μένα περιποιεί τιμή όταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα με αναγνωρίζει ως αντίπαλο του. Δεν έχουν ίσως καταλάβει ότι το πολιτικό σύστημα η κοινωνία το θεωρεί άχρηστο και επικίνδυνο και σε μεγάλο βαθμό πλέον το απορρίπτει.
Είναι χαρά μου που πλέον – όχι μόνο από τη φύση μου – που διαχωρίζω τη θέση από αυτή τη πολιτική συμμορία.
Θα ήθελα μόνο να ευχαριστώ τους χιλιάδες απλούς ανθρώπους που με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια με τη ψήφο τους και με τη συμπαράσταση τους, και με βοήθησαν να αντέξω σε αυτό το τοξικό περιβάλλον.
Του Γιώργου Περδίκη
