Όλοι κρινόμαστε από το έργο που αφήνουμε πίσω μας…την πορεία μας , τα οράματα, τις πράξεις ,τα λόγια μας.
Χτες παρακολούθησα με μεγάλη συγκίνηση την κηδεία ενός από τους μεγαλύτερους οραματιστές αυτού του τόπου , ενός πατριώτη που μέσα από τα λόγια, τις πράξεις, τα έργα του απέδειξε την απέραντη αγάπη για τον τόπο του, για τον άνθρωπο … ένα άνθρωπο με αρχές , ιδανικά που ακόμη και οι αντίπαλοι του μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την προσωπικότητα αυτού του Μεγάλου Άντρα…όχι μεγάλου σε ηλικία αλλά σε οράματα, σε πράξεις, σε αγωνιστικότητα, σε ιδανικά.
Την μεγαλύτερη συγκίνηση την ένιωσα όταν αντίκρυσα την πορεία της νεολαίας…να φωνάζουν με πάθος <τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια> , να κρατούν πανό με λόγια-στίχους του Βάσου Λυσσαρίδη <ΟΧΙ δεν δέχομαι να γονατίσω …Να πεθάνω ΝΑΙ να γονατίσω ΟΧΙ> να βλέπεις τα νιάτα με πάθος και παλμό να τραγουδούν θα ρίξω τα μαλλιά μου πίσω… σε μια εποχή που η πατρίδα για τους περισσότερους δεν υπάρχει… αδιαφορία και καλοπέραση… ο καναπές μας και ότι θέλει ας γίνει ας κρατούν την μισή πατρίδα οι τούρκοι … ε και τι έγινε; Κι όμως υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ δεν χάθηκαν όλα … η χθεσινή κηδεία μας έδειξε ότι υπάρχει ακόμη αγάπη γι αυτόν τον τόπο ότι δεν θα γονατίσουμε…μικρή μερίδα απόμεινε που ανήκουν στους οραματιστές όμως σιγά σιγά θα αυξάνονται και θα πληθαίνουν…γιατί και νεκρός νικά… οι παρακαταθήκες που άφησε θα συνεχίσουν γιατί ότι γράφτηκε από αυτόν τον Μεγάλο οραματιστή…ποιητή θα είναι εκεί φάρος και οδηγός!!!
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου Γιατρέ!!!
Γράφει η Εύη Μακαρίου
