Στα δύσκολα χρόνια του κάθε κράτους γεννιούνται οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι συνθέτες, οι παραγωγοί, οι τέχνες, οι έρευνες, η επιστήμη. Δημιουργούνται νέα εργοστάσια, νέα σχολεία, νέα νοσοκομεία. Πάντοτε προσαρμοσμένα στις συνθήκες που έχει υποβάλει η νέα κατάσταση πραγμάτων.
Ποιος έχει δει κάτι καινούργιο στην Κύπρο;
Μην πείτε ότι είμαστε μικρή χώρα και άρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Τι ; Δεν έχουμε ανάγκες ως κράτος ανεξάρτητο (που θέλουμε να είμαστε);
Μήπως περιμένουμε τα πάντα από τους άλλους;
Από ποιους όμως;
Από την Ευρώπη;
Η Ευρώπη κατακομματιάστηκε. Η ίδια ζητά βοήθεια από την Κούβα, και όχι μόνο.
Με το πρώτο βόλι τραπήκαμε σε φυγή. Κλείσαμε τα νοσοκομεία μας και περιμέναμε βοήθεια από τον ιδιωτικό τομέα, που και αυτόν δεν φροντίσαμε να τον έχουμε κοντά μας και να είναι έτοιμος.
Ναι, το κράτος είναι αναγκαίο. Είτε ιδιωτικός τομέας είναι, είτε κρατικός, χρειάζεται να υπάρχει (το κράτος) για να συντονίζει και να βοηθά. Διαφορετικά στην δύσκολη στιγμή θα καταρρεύσουν όλα, άμεσα.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε καλύτερα να πούμε, στις χώρες που ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο και όχι για το χρήμα μόνο, με το πρώτο βόλι έκτισαν χαρακώματα (νοσοκομεία). Σκέφτηκαν πώς να αντιμετωπίσουν την υπάρχουσα επιδημία (ίωση), αλλά και τυχόν άλλη που είναι δυνατό να επέλθει. Σε μας, έκλεισαν νοσοκομεία με την πρώτη τουφεκιά.
Έχουμε νοσοκομεία που έχουν αρχίσει την οικοδόμηση τους εδώ και κάποια χρόνια. Ήταν η ευκαιρία του κράτους να τα τελειώσει άμεσα. Αντ’ αυτού έκλεισε το νοσοκομείο Πάφου, το Νοσοκομείο Λεμεσού, Λάρνακας και Λευκωσίας.
Δεχόντουσαν επιλεκτικά τα περιστατικά και υπολόγιζαν ότι θα χαρεί ο ιδιωτικός τομέας γιατί θα δουλέψει επιπλέον με αμοιβή.
Θα πρέπει να πω ότι όσοι ιδιώτες γιατροί προσφέρθηκαν να δουλέψουν, δεν σκέφτηκαν το χρήμα αλλά το εθνικό συμφέρον. Και εδώ ακριβώς θα έπρεπε να ήταν η παρουσία του κράτους. Όχι απλά να πει ότι θα σας πληρώσω κύριοι ιδιώτες γιατροί για την βοήθεια. Να ζυγίσει την κατάσταση, να μετρήσει τα δεδομένα και να αρχίσει την άμεση οικοδόμηση νέων νοσοκομείων, την οργάνωση των υφιστάμενων. Τέτοιων νοσοκομείων που να μπορούν να αντιμετωπίσουν την οποιανδήποτε επιδημία αλλά και οποιανδήποτε γενική κατάσταση ανάγκης. Να σκετέι πως να συνεργαστεί με τον ειδιοτικό τομέα.
Σκεφτήκατε ποτέ τι θα συμβεί εάν έχουμε πόλεμο.
Τις προάλλες είχαμε ένα απλό πυροβολισμό ενός αστυνομικού και άμεσα τον στείλαμε στο Ισραήλ. Που είναι η εξειδίκευση μας, η οργάνωση των διαφόρων τμημάτων στα δημόσια νοσηλευτήρια, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν περιστατικά τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και πολέμου;
Είναι καιρός νομίζω στο Υπουργείο Υγείας, η Ηγεσία (Υπουργός, Γενικοί Διευθυντές) να πάρουν το δρόμο για το σπίτι, είτε κάπου αλλού που πιθανών να είναι πιο εξειδικευμένοι. Εάν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν (που είμαι βέβαιος ότι δεν θέλουν να το καταλάβουν), δουλειά του προέδρου να αναλάβει, για την καλή εικόνα της προεδρίας του, αλλά και το μέλλον της Κύπρου στον τομέα που ονομάζεται ΥΓΕΙΑ!!!
Δρ. Σπύρου Μ.
Νευροχειρουργός MD, PhD.
