«Ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος τον φετινό Αύγουστο θα είναι 38% αυξημένος σε σχέση με τον περσινό. Κλειδί για τη μείωση των τιμών το φυσικό αέριο και οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», λέει η ΑΗΚ δια της εκπροσώπου της. Κι ενώ αυτό θα έμοιαζε με σοβαρό αφήγημα κάπου στο μακρινό 2000, σήμερα δεν είναι παρά ένα κακόγουστο ανέκδοτο, ή τουλάχιστον έτσι το έχουν καταντήσει.
Η ΑΗΚ υποδεικνύοντας μια σειρά από λογικοφανείς αιτίες για τη σημαντική αύξησης των τιμών στο ρεύμα, αμέλησε να υποδείξει την πηγή τους. Και δεν είναι άλλη απ’ το ότι ζούμε σε ένα κράτος παρωδία. Σε ένα κράτος με διαχρονική απουσία οράματος και σχεδιασμού για το πώς επιθυμεί να μοιάζει το μέλλον του ενεργειακά. Κι όταν το μέλλον φτάνει, το κράτος πέφτει από τα σύννεφα κι αναζητεί φταίχτες και υπαίτιους. Και κάπως έτσι φτάσαμε και στο 2021, να ακούμε την ΑΗΚ να μας λέει ότι το ρεύμα είναι υψηλό γιατί αυξήθηκαν ξανά οι τιμές του πετρελαίου, κι ότι πλέον η ΕΕ σταμάτησε να παραχωρεί δωρεάν δικαιώματα εκπομπής ρύπων στα κράτη μέλη, κι ότι τα δικαιώματα που αγοράζονται έχουν κι αυτά πολύ ψηλό κόστος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Σοκαριστικά πράγματα συμβαίνουν εκεί έξω και παίρνει η μπάλα και τη δύσμοιρη Κύπρο μας! Γιατί λογικά χρειάζονται κάποιου είδους προφητικές ικανότητες για να εκτιμήσεις τα στοιχειώδη, τις οποίες οι πολιτικοί πομφόλυγες και οι χρυσοπληρωμένοι διευθυντάδες των οργανισμών που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια απ’ αυτό το κράτος, δεν τις είχαν.
Για παράδειγμα πώς να περάσει απ’ το μυαλό κάποιου ότι όταν στηρίζεις το σύνολο της παραγωγής ενέργειας σε μια μόνο πηγή, την οποία αγοράζεις και εισάγεις είσαι εντελώς εκτεθειμένος στις αυξομειώσεις των τιμών πώλησης. Ή πώς να μαντέψει κανείς πως σε ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει δώσει σαφή κατεύθυνση για το ότι το μέλλον της ενέργειας βρίσκεται στις ΑΠΕ από το 1997 και τη συνθήκη του Άμστερνταμ, θα σταματήσει το 2020 να παραχωρεί δωρεάν ρύπους στα απροσάρμοστα κράτη. Ή ακόμα πώς να διανοηθεί κανείς πως σ’ έναν πλανήτη που εδώ και δεκαετίες έχει αφαιμαχθεί απ’ άκρη σ’ άκρη και του οποίου τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων είναι πλέον πεπερασμένα, όσο περνούν τα χρόνια αυτά θα γίνονται όλο και πιο δυσεύρετα και άρα όλο και πιο ακριβά.
Για την ακρίβεια όλα όσα συμβαίνουν σήμερα είναι πολιτικές επιλογές. Κι έτσι με την ίδια απουσία κοινής λογικής αναπαράγεται το αφήγημα του Φυσικού Αερίου από το 2011 μέχρι σήμερα. Κι ενώ δεν υπάρχει καμία εταιρεία και κανείς ειδικός που να υποστηρίζει σήμερα πως το εγχείρημα του ΦΑ είναι οικονομικά βιώσιμο, εμείς ως να ζούμε στη γυάλα μας, συνεχίζουμε να αφηγούμαστε το δικό μας παραμύθι. Κι ενώ γνωρίζουμε ότι στη βάση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας μέχρι του 2050 πρέπει να πετύχουμε κλιματική ουδετερότητα, είμαστε σήμερα πιο πρόθυμοι από ποτέ να επενδύσουμε πολλά δισεκατομμύρια για ένα ορυκτό καύσιμο. Πιο φιλικό μεν, ορυκτό δε. Το καταθέσαμε άλλωστε και στο 10ετές πλάνο μας για την Ενέργεια και το Κλίμα 2020-2030. Ασχέτως αν οι νέες εκτιμήσεις μιλούν για αξιοποίηση του δικού μας αερίου μετά το 2025.
Κάνει σε κάποιον εντύπωση; Μάλλον όχι. Κι ο λόγος είναι γιατί κι οι πολίτες έχουν βολευτεί σ’ αυτή την οργουελική μετριότητα όσων κυβερνούν, θεωρώντας δεδομένο πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να βελτιώσει το μέλλον τούτης της χώρας. Σε τέτοιες κοινωνίες, είναι εύκολο να πείσεις πως αν κάτι αξίζει για να κάνεις μπίζνες με την ιθαγένεια του κράτους, είναι το να διοχετεύεις δισεκατομμύρια ευρώ στην αγορά γης, και ούτε σεντ στην έρευνα και ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και μεθόδων αποθήκευσης ενέργειας.
Μάλλον λεφτά υπάρχουν. Τα δικά μας!
