Ήμουν εκεί που με άφησες δύο ολόκληρες μέρες. Κοιμόμουν ακριβώς στην άκρη του δρόμου. Τρομοκρατήθηκα από τον θόρυβο από τα αυτοκίνητα αλλά δεν κουνήθηκα.
Χθες το βράδυ ένα από αυτά τα αυτοκίνητα σταμάτησε και βγήκε κάποια έξω. Με κάλεσε για μεσημεριανό γεύμα, αλλά είπα όχι. Με κάλεσε να πάω να κοιμηθώ στο σπίτι της και είπα επίσης όχι. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι σε περίμενα αλλά δεν άκουγε. Έβγαλε ένα λουρί και είπε ότι δεν μπορούσα να μείνω άλλο εκεί. Τη δάγκωσα πολλές φορές και κατέληξα να κατουρήσω πάνω μου καθώς γρύλιζα και έκλαιγα! Δεν κατάλαβε ότι με χώριζε από σένα! Με πήρε παρά τη θέλησή μου και φύγαμε! Λυπήθηκα τόσο πολύ γιατί ήξερα ότι θα ανησυχούσες. Καταλήξαμε στο σπίτι της.
Συνέχισα να ουρλιάζω ελπίζοντας ότι θα με ακούσεις αλλά δεν ήρθες ποτέ. Έκανα εμετό λόγω των νεύρων μου, νιώθω τόσο άρρωστος. Της έλεγα ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω γιατί θα νόμιζες ότι σε εγκατέλειψα όταν έβλεπες ότι δεν ήμουν εκεί! Εγώ που σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά και την ψυχή δεν έχω σταματήσει να κλαίω από τότε που χωρίσαμε πριν λίγες μέρες. Θέλω να ξέρεις, δεν θα σου το έκανα ποτέ αυτό.
Δεν ξέρω πού είσαι τώρα ή γιατί σταμάτησες το αυτοκίνητο και με άφησες εκεί. Σίγουρα είχες κάτι πολύ σημαντικό να κάνεις. Μπορείς να έρθεις να με βρεις τώρα μαμά;
Σήμερα έφαγα γιατί πονούσε η κοιλιά μου. Κοιμήθηκα επίσης σε ένα πολύ μαλακό κρεβάτι. Και κατά λάθος κούνησα λίγο την ουρά μου. Λυπάμαι πολύ, συγχώρεσε με. Απλώς είναι πολύ καλή μαζί μου. Είπε ότι θα μπορούσα να μείνω για πάντα. Με φωνάζει Milo, αλλά έχω ήδη ένα όνομα. Όταν με πάρεις μπορείς να της το πεις. Θα δείτε πόσο θα εκπλαγεί όταν της εξηγήσετε ότι αυτό ήταν μεγάλο λάθος.
Επειδή μαμά, θα επιστρέψεις για μένα, σωστά;;;
«Τα κατοικίδια δεν είναι μιας χρήσης όταν δεν τα θέλουμε τα χρειαζόμαστε πια. Είναι μια δέσμευση ζωής. Είναι οικογένεια! Ευχαριστώ πολύ όλους όσους τα υιοθετούν και τα σώζουν Εξαιτίας σου αυτός ο κόσμος είναι καλύτερος»
(ΟΙ ΦΊΛΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΖΏΑ)
